Τα μυστικά του δάσους των Καστανιών Έβρου και η υφαρπαγή από Τουρκική δύναμη του Ανθυπολοχαγού Άγγελου Μητρετώδη και του Λοχία ΕΠΟΠ Δημητρίου Κούκλατζη

Γράφει ο Αρματιστής

(Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης)

Σήμερα, 25 Ιουνίου 2018, συμπληρώνονται 117 ημέρες από την αιχμαλωσία δύο στρατιωτικών μας, του Ανθυπολοχαγού Άγγελου Μητρετώδη και του ΕΠΟΠ Λοχία Δημητρίου Κουκλατζή, στην περιοχή του δάσους των Καστανιών Έβρου, που από τότε κρατούνται σιδηροδέσμιοι, ως κοινοί εγκληματίες, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης. Η τέταρτη κατά σειρά αίτηση που υπέβαλαν για την υπό όρους αποφυλάκισή τους, δεν είχε καλύτερη τύχη από τις προηγούμενες. Αντιθέτως μάλιστα. Στο σκεπτικό της απόφασης για τη συνέχιση της κράτησής τους, η ανεξάρτητη Τουρκική «δικαιοσύνη» προσέθεσε ότι… «ενισχύεται η πιθανότητα δόλου» – δηλαδή ότι εισήλθαν οπλισμένοι στο  Τουρκικό έδαφος, με σκοπό … να διενεργήσουν κατασκοπία ή να καταστρέψουν τις γέφυρες επί του Έβρου ή … να καταλάβουν την Αδριανούπολη! Ένας Θεός γνωρίζει τι κατηγορία μπορεί να τους απαγγελθεί. Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι οι «ανεξάρτητοι Τούρκοι δικαστές», θα προσδιορίσουν τον δόλο. 

Παρά την παρέλευση σαράντα χρόνων από τότε που υπηρετούσα στην 11^η ΕΜΑ στην Ορεστιάδα, μου έρχονται στο νου τα λόγια ενός ενενηκοντούτη τότε γέροντα από τη Βήσα, πρόσφυγα από το   χωριό Μπόσνα του Καρααγάτς: «Γιέ μου, ο Τούρκος γιοφύρι και αν γενεί, πάνω του μη περάσεις.»

Δυστυχώς, η Ελληνική κυβέρνηση, η Βουλή των Ελλήνων, ο πληθωρικός Υπουργός Εθνικής Άμυνας -που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να απουσιάζει από καμία τελετή, λιτανεία ή έκθεση πολεμικού υλικού, οι Έλληνες πολίτες, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, η Εκκλησία, η απανταχού στον κόσμο Ελλάδα, φαίνεται να έχουν ξεχάσει τα δύο παλικάρια μας, όπως πολύ σύντομα ξεχάστηκαν οι αγνοούμενοι της Τουρκικής εισβολής στη Κύπρο το 1974, ή όπως λησμονήθηκαν για πολλές δεκαετίες οι «ατίμητοι» ηρωικοί νεκροί του έπους του 1940, ή όπως ξεχάστηκαν οι χιλιάδες αγνοούμενοι της Μικρασιατικής Εκστρατείας, που μαρτύρησαν στα Τουρκικά κολαστήρια του «Εξπρές του Μεσονυκτίου».

Το παρόν ιστολόγιο σε καμία περίπτωση δεν θα ξεχάσει τον Ανθυπολοχαγό Άγγελο Μητρετώδη και τον ΕΠΟΠ Λοχία Δημήτριο Κούκλατζη, που υφαρπάχτηκαν από Τουρκική στρατιωτική δύναμη εντός Ελληνικού εδάφους και κρατούνται ως όμηροι προς ανταλλαγή από το νεοθωμανικό χαλιφάτο του «σουλτάνου» Ερντογάν.

Ύστερα από την πληροφόρηση που λάβαμε από τον σχολιαστή του ιστολογίου μας με το ψευδώνυμο «Γεράκι», αναφορικά με τον σύνδεσμο στον οποίο βρίσκονται οι χάρτες χάραξης των χερσαίων Ελληνοτουρκικών συνόρων στη Θράκη, αναδημοσιεύουμε το κείμενο «Τα  μυστικά του δάσους των Καστανιών Έβρου», διορθωμένο σύμφωνα με τα στοιχεία του χάρτη Νο 2 «ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ» επί του οποίου είχε χαραχθεί η Ελληνοτουρκική μεθόριος στην περιοχή του Τουρκικού Προγεφυρώματος του Καρααγάτς το 1926.

 

Η πλήρης αποτυχία της ακολουθούμενης στρατηγικής του κατευνασμού και η κατάρρευση του «ιδεολογήματος» του Ελληνικού δόγματος αποτροπής

Γράφει ο Αρματιστής

(Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης)

Από το 1955 μέχρι και σήμερα, η ακολουθούμενη στρατηγική εκ μέρους της Ελλάδας απέναντι στον επιθετικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας, ήταν αυτή του κατευνασμού. Οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις ακολούθησαν την στρατηγική αυτή με συνέπεια, ελπίζοντας ή πιστεύοντας ότι θα εξημερώσουν το θηρίο. Η στρατηγική όμως του κατευνασμού, όπως δείχνει η παγκόσμια ιστορία, οδηγεί σε διαδοχικές ήττες και τελικά σε γενικό πόλεμο υπό δυσμενείς συνθήκες. Και αυτό συμβαίνει στην Ελληνοτουρκική αντιπαράθεση σε βάρος της Ελλάδας τα τελευταία 62 χρόνια, αν εξαιρέσουμε τον γενικό πόλεμο. Οι διαδοχικές ήττες της Ελλάδας στον Ελλαδικό χώρο και την Κύπρο, από τον Σεπτέμβριο του 1955, όταν συνέβησαν τα γνωστά ως Σεπτεμβριανά έκτροπα σε βάρος του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, μέχρι και σήμερα, είναι πολλές, στρατηγικής σημασίας και ταπεινωτικές. Όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων εξήντα ετών αντιμετώπισαν τις συνεχείς επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας κατά του έθνους μας, της εδαφικής μας κυριαρχίας και των εθνικών μας συμφερόντων, τελείως παθητικά ή και μοιρολατρικά, με αποτέλεσμα η κάθε μία ήττα να αποτελεί το πρελούδιο της επομένης.

Η Ελληνική στρατηγική του κατευνασμού της Τουρκίας απέτυχε. Μόνο η οικοδόμηση με σχέδιο, επιμονή και συνέπεια μίας αποτρεπτικής στρατηγικής μπορεί να οδηγήσει στην εξουδετέρωση της Τουρκικής απειλής. Δηλώσεις σαν την σημερινή του ΥΕΘΑ, μετά το πέρας της στρατιωτικής παρέλασης για την εθνική επέτειο της εθνικής μας παλιγεννεσίας, ότι «Είμαστε ένας λαός φιλειρηνικός κάνουμε τα πάντα για την ειρήνη, αλλά όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την εθνική μας κυριαρχία θα τον συντρίψουμε», δεν συνιστούν στρατηγική αποτροπής. Είναι κομπορρημοσύνες που απευθύνονται στο «πόπολο». Η Τουρκία αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα καθημερινά, αλλά ακόμη δεν την έχουμε συντρίψει. Ο κύριος Καμμένος όταν αρχίζει τις μεγαλοστομίες του, θα πρέπει να θυμάται ότι οι Τούρκοι δεν του επέτρεψαν να ρίξει στεφάνι στα Ίμια και ότι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ το ουσιαστικό δεν έχει πράξει επί της υπουργίας του για την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν έχει προσθέσει ούτε μία «βίδα» στο Ελληνικό οπλοστάσιο αποτροπής.

Τα μέχρι σήμερα διαρκώς δηλούμενα από τις εκάστοτε πολιτειακές, πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες της Ελληνικής Δημοκρατίας -με κατηγορηματικό και απόλυτο τρόπο- περί ύπαρξης κόκκινων γραμμών, ή σχεδίων και δυνατοτήτων «αποτροπής» του αντιπάλου να επιχειρήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο εναντίον της Χώρας, έχουν αποδειχθεί μέχρι σήμερα «φούμαρα» που τα σκορπίζει διαρκώς η Τουρκική επιθετικότητα και πριν λίγες ημέρες κατέρρευσαν για μία ακόμη φορά σαν χάρτινος πύργος στις Καστανιές του Έβρου. Το δόγμα της Ελληνικής αποτροπής, αποτελεί σε μεγάλο βαθμό ένα θολό ιδεολόγημα, που οι δυνητικοί αντίπαλοι της Ελλάδας, αλλά και οι διάφοροι «σύμμαχοι» το έχουν αξιολογήσει ως αναξιόπιστο και το γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Είναι άγνωστο το μέγεθος και η ποιότητα εκείνης της Τουρκικής επιθετικής ενέργειας εναντίον των Ελληνικών εθνικών δικαίων και συμφερόντων, που θα αναγκάσει την Ελληνική πολιτεία να χρησιμοποιήσει την στρατιωτική της ισχύ, ή τουλάχιστο να απειλήσει την Τουρκία ότι θα την χρησιμοποιήσει. Θεωρώ ως πιθανότερο, ότι η Ελληνική κυβέρνηση ακόμη και στην περίπτωση μίας Τουρκικής επιθέσεως προς κατάληψη κάποιου ή κάποιων νησιών (όπως π.χ. στα Ίμια το 1996) από αυτά που η Τουρκία δηλώνει ότι της ανήκουν, θα οδηγηθεί σε ταπεινωτικές διαπραγματεύσεις, συμβιβασμούς και υποχωρήσεις για να αποφύγει τον πόλεμο.

Κάποιοι ίσως να θεωρήσουν βαριές τις παραπάνω αναφορές, που ασφαλώς γίνονται εξ αφορμής της υφαρπαγής από τους Τούρκους των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, αλλά πιστεύω ότι αυτή είναι η αλήθεια.

Την 1η Μαρτίου 2018, στοιχείο του Τουρκικού Στρατού εισήλθε στην ελληνική επικράτεια, ενέδρευσε και αιχμαλώτισε δύο Έλληνες στρατιωτικούς που εκτελούσαν υπηρεσία. Στο περιστατικό αυτό, εμείς ως κράτος και πολίτες παραμείναμε ήρεμοι και απαθείς. Μολονότι η κυβέρνηση διέθετε από την πρώτη στιγμή ακριβή πληροφόρηση για τις συνθήκες υπό τις οποίες εκτελέστηκε η Τουρκική επιθετική ενέργεια εναντίον των ανδρών του Στρατού μας στις Καστανιές του Έβρου, αποφάσισε να ενημερώσει την κοινή γνώμη στις 2 Μαρτίου, με ανακοίνωση που εκδόθηκε από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, η οποία απέδιδε την σύλληψη των δύο στρατιωτικών μας σε είσοδο τους στο Τουρκικό έδαφος λόγω λάθους. Ήταν περισσότερο από σαφής η κυβερνητική μεθόδευση για υποβάθμιση της σοβαρότητας του συμβάντος. Επίσης δια του κυβερνητικού εκπροσώπου και του «τυφεκιοφόρου άνευ τυφεκίου» δήλωνε ότι η απελευθέρωση των δύο στρατιωτών μας ήταν ζήτημα ωρών, ενώ ταυτόχρονα ο γνωστός Φίλης και άλλοι κυβερνητικοί και μη παράγοντες, αναλάμβαναν να υποβαθμίσουν την βαρύτητα του συμβάντος. Ο μέχρι τότε λαλίστατος υπουργός εθνικής άμυνας (του «όλα τα σφάζω και όλα τα μαχαιρώνω»), που βεβαίως γνώριζε από πρώτο χέρι τις ακριβείς συνθήκες της αιχμαλωσίας των στρατιωτικών μας, σιώπησε και εξαφανίστηκε επί εικοσαήμερο για να μη εκτεθεί. Η εξέλιξη του συμβάντος διέψευσε τις κυβερνητικές βεβαιότητες για ταχεία απελευθέρωση των δύο στελεχών και φανέρωσε για μία ακόμη φορά την ρηχότητα των εκτιμήσεων της κυβέρνησης, που συνεχίζει να μεταφράζει τα θέλω και τις προσδοκίες της ως την βούληση των φίλων και των αντιπάλων. Τέλος η φοβική αντιμετώπιση της Τουρκικής επιθετικής ενέργειας εναντίον του Στρατού μας στις Καστανιές του Έβρου, εντάσσεται στην παγίως ακολουθούμενη στρατηγική του κατευνασμού του αντιπάλου και της υποβάθμισης των επιθετικών ενεργειών του σε βάρος της Χώρας μας.

Η διαχείριση του όλου ζητήματος από την κυβέρνηση της Χώρας (στα πλαίσια πάντοτε του κατευνασμού), τα κόμματα και το σύνολο του τύπου, ήταν τω όντι θλιβερή. Η σύλληψη των δύο ανδρών του Στρατού μας αντιμετωπίσθηκε από τους παραπάνω κατονομαζόμενους φορείς, ως να ήταν η σύλληψη δύο Ελλήνων ψαράδων [και γιατί ίσως δύο λαθρεμπόρων…] που ψάρευαν σε Τουρκικά χωρικά ύδατα και όχι ως η σύλληψη δύο στρατιωτικών μας που εκτελούσαν διατεταγμένη ένοπλη υπηρεσία φρούρησης των συνόρων μας. Ακολουθήθηκε δηλαδή η ίδια πρακτική με αυτή για τους αιχμαλωτισθέντες στρατιώτες της Μικράς Ασίας, τους ατίμητους νεκρούς των πολέμων μας και τους αγνοούμενους στρατιωτικούς μας από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Το Ελληνικό κράτος αποδεικνύεται διαχρονικά ανίκανο να προστατεύσει και να τιμήσει τους στρατιώτες του που αιχμαλωτίζονται, ή φονεύονται «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

Ελλαδίτες και Κύπριοι αιχμάλωτοι