BMP-3 και δόγμα συνδυασμένων όπλων : – Κριτική και αντίλογος

(Αναρτήθηκε στο Εν Κρυπτώ την Τετάρτη, 2 Δεκεμβρίου 2009)

Καθώς στο τελευταίο άρθρο μας με θέμα το BMP-3 και τις ελληνικές επιχειρησιακές ανάγκες υπήρξε πλήθος σχολίων, αποφασίσαμε να συνοψίσουμε τις απαντήσεις μας στο παρόν άρθρο, προς διευκόλυνση της συζήτησης αλλά και για να αποσαφηνίσουμε κάποιες λεπτομέρειες που ίσως παρεξηγήθηκαν.

Η κριτική μας στάση στην αγορά του ΒΜΡ-3 από τον ΕΣ τεκμηριώθηκε, όχι με απλή αναφορά στα αναφορά στα τεχνικά και οικονομικά στοιχεία των υποψηφίων οχημάτων, γιατί η μέθοδος αυτή είναι ατελέσφορη. Αντιθέτως, θέσαμε τα στοιχεία αυτά στο γενικό τους πλαίσιο, ώστε να αποκτήσουν σαφέστερο νόημα (η απλή παράθεση αριθμών πολλές φορές θυμίζει συγκριτικά αυτοκινήτων..)

Οι αντιρρήσεις που ακούστηκαν κινούνται σε τρεις άξονες, α) το κόστος του προγράμματος και οι μοιραίες συγκρίσεις που γίνονται, β) το ζήτημα των τεχνικών χαρακτηριστικών του οχήματος και γ) το επιχειρησιακό κομμάτι, το οποίο είναι και αυτό στο οποίο προσπαθήσαμε να εστιάσουμε στο προηγούμενο άρθρο.

BMP-3: Στρατηγικό λάθος Εξοπλιστικής Πολιτικής

(Αναρτήθηκε στο Εν Κρυπτώ την Τρίτη, 1 Δεκεμβρίου 2009)

To TOMA ΒΜΠ-3

Η Ελληνική Δημοκρατία έχει δρομολογήσει από καιρό, και ετοιμάζεται να προβεί στην αγορά μεγάλου αριθμού Τεθωρακισμένων Οχημάτων Μάχης BMP-3. Η ενέργεια αυτή αποτελεί ουσιώδες λάθος εξοπλιστικής πολιτικής με την οποία, στο πλαίσιο ενός περιορισμένου αμυντικού προϋπολογισμού και της ασφυκτική στρατιωτικής (κι εξοπλιστικής) πίεση της Τουρκίας, δαπανάται υπερβολικά υψηλό ποσόν χωρίς να προσφέρει αντίστοιχη απόδοση στρατιωτικής ισχύς. Για το λόγο αυτό, και υπο το πρίσμα της δυσμενούς τροπής των διαπραγματεύσεων, είναι σκόπιμη η γενικότερη επανεξέταση του προγράμματος το οποίο τείνει να καταστεί το νέο γεφύρι της Άρτας του αμυντικού μας σχεδιασμού.

Η επιλογή του συγκεκριμένου τύπου έχει υποστεί σφοδρή κριτική, η οποία γενικά τείνει να επικεντρώνεται σε τρία σημεία: στο κόστος του, το οποίο υπήρξε ριζικά υψηλότερου του αρχικώς διαφημιζόμενου απο τους Ρώσους (και τους εγχώριους υποστηρικτές της αγοράς), αγγίζοντας αυτό των ακριβών δυτικών οχημάτων, στα τεχνικά του χαρακτηριστικά, τα οποία υστερούν έναντι του ανταγωνισμού σε κρίσιμους τομείς και στην μηδενική Εγχώρια Προστιθέμενη Αξία – παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις των Ρώσων . Ενώ και τα τρία σημεία είναι έγκυρα καθ’εαυτά, δεν αποδίδουν το πολύ οξύτερο πρόβλήμα που δημιουργεί η συγκεκριμένη επιλογή στον συνολικό ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό.

Για να γίνει κατανοητή η ουσία του προβλήματος, πρέπει να εξεταστεί το συνολικό πλαίσιο του σχεδιασμού από το οποίο προέκυψε η ανάγκη για προμήθεια ΤΟΜΑ και από το οποίο (θα έπρεπε να) προκύπτουν και τα κριτήρια επιλογής του.