Μια ιστορία με σημεία και τέρατα

Το σύνολο της αποτυχίας της ελληνικής πολιτικής στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας (δηλαδή τον έναν από τους δύο τομείς αμυντικής πολιτικής και τον έναν από τους δύο θεμελιώδεις τομείς στρατιωτικής ισχύος) αποτυπώνεται στην παρακάτω.

Στην ιστορία αυτή αποτυπώνονται μία προς μία όλες οι αστοχίες (και «αστοχίες») του συστήματός μας. Και οι οποίες δεν παραμένουν στο ακέραιο.

Που αρχίζει από τον Άκη, συνεχίζεται επί Μεϊμαράκη (δηλαδή Ε. Βασιλάκου) και Βενιζέλου και αναδύεται σήμερα με την απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης να δικαιώσει ένα κραυγαλέο αδίκημα της εταιρείας SONAK εις βάρος του υπουργείου Άμυνας.

Μιας εταιρείας που εκμεταλλεύεται αγρίως το ελληνικό Δημόσιο (ΥΕΘΑ) από 15ετίας, με έξαρση τα δύο τελευταία χρόνια, με τη μεθοδευμένη εκμετάλλευση των αντισταθμιστικών σωρείας οπλικών συστημάτων, εισπράττοντας άφθονο χρήμα, το οποίο θα έπρεπε να εισρέει στα Επιτελεία που πένονται αγρίως.

Αρχίζω με την παραδοχή ότι οι εταιρείες που κάνουν αγωγές στο Δημόσιο για οικονομικά θέματα υποστηρίζονται από έμπειρους δικηγόρους, ενώ το Δημόσιο από κάποιον αδιάφορο νομικό υπάλληλο. Σπάνιες οι εξαιρέσεις. Στηρίζονται, επίσης, στις διάτρητες συμβάσεις που έχουν υπογράψει καθ’ υπαγόρευση εξωνημένοι και διεφθαρμένοι αξιωματούχοι του ΥΕΘΑ.

Ακολουθεί μια σύντομη ενημέρωση, που δίνει απάντηση στο ερώτημα για το βάθος της διαφθοράς στις ΕΔ επί σημιτισμού και μετέπειτα.