Τεχνολογία, ναυτοσύνη και ιστορική συνέχεια: Η περίπτωση του θωρακισμένου καταδρομικού Γεώργιος Αβέρωφ

Του Δρ. ΖΗΣΗ ΦΩΤΑΚΗ, λέκτορα Ναυτικής Ιστορίας στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων

Εξ αφορμής μιας πρόσφατης ανταλλαγής σχολίων σχετικά με την απόκτηση, το ρόλο και την επίδοση του Αβέρωφ κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του κ. Ζήση Φωτάκη, λέκτορα Ναυτικής Ιστορίας στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Το άρθρο είναι εξαιρετικό καθώς αποτελεί μια σύνθεση πολιτικής, οργανωτικής και ναυτικής ιστορίας, δείχνοντας τη διαπλοκή και την αλληλεπίδραση όλων των επιπέδων που συχνά διαφεύγουν από κάποιον που απομονώνει το ένα ή το άλλο επίπεδο.

Το άρθρο βασίζεται εν πολλοίς στο – αναφερόμενο, άλλωστε και σε πολλά σημεία ως παραπομπή – εξαιρετικό βιβλίο του κ. Φωτάκη Greek Naval Strategy and Policy, 1910-1919, Routledge: London and New York, 2005. Το βιβλίο, στο ίδιο πνεύμα με το άρθρο, αποτελεί μια πραγματικά στιβαρή σύνθεση, τέτοια που σπάνια έχουν συγγραφεί στην ελληνική ιστοριογραφία – και όχι μόνον τη στρατιωτική. Για κάποιο λόγο, το πραγματικά σημαντικό αυτό βιβλίο δεν έχε ακόμη εκδοθεί στα ελληνικά. Θα το παρουσιάσουμε σε κάποιο επόμενο σημείωμα, σημειώνοντας απλώς εδώ ότι είναι ευτύχημα που η ΣΝΔ διαθέτει έναν τέτοιο ιστορικό στο διδακτικό της δυναμικό.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό του ΠΝ «Ναυτική Επιθεώρηση», στο τεύχος 576 που αποτελεί αναμνηστική έκδοση για τα 100 χρόνια του Αβέρωφ.

Η ναυτική ιστορία ενός έθνους αποτελεί, αναπόδραστα, ένα σύνθετο γνωστικό πεδίο, καθώς εκφράζει αθροιστικά κοινωνικούς, οικονομικούς, διπλωματικούς, οπλικούς, στρατηγικούς και επιχειρησιακούς παράγοντες στην πορεία του χρόνου. Παρά όμως την πολυπλοκότητα του γνωστικού αυτού αντικειμένου εμφανίζεται ενίοτε και σε απλούστερες μορφές που δεν στερούνται ενδιαφέροντος ή βάθους. Για παράδειγμα, η επίδοση και οι ιδιαιτερότητες της δράσης ορισμένων μονάδων του στόλου αποδίδουν, ενίοτε, κομβικά σημεία της ναυτικής ιστορίας. Η περίπτωση της εκατονταετούς ζωής (1911-2011) του θωρακισμένου καταδρομικού Γεώργιος Αβέρωφ επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Η αγορά του Αβέρωφ, τα τεχνικά χαρακτηριστικά του και η αξιοποίησή τους κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους

Η καθέλκυση του Αβέρωφ, στις 12 Μαρτίου 1910, ήταν ένα σημαντικό γεγονός όχι μόνο για το Πολεμικό Ναυτικό αλλά και για τα ναυπηγεία Orlando στο Λιβόρνο.
(Φωτογραφικό αρχείο Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος).

Η αγορά του Αβέρωφ δεν αποτέλεσε έμπνευση της στιγμής αλλά υπήρξε καρπός μακρόχρονων ζυμώσεων που είχαν ως αντικείμενο τη βέλτιστη δυνατή συγκρότηση της δομής δυνάμεως του ελληνικού πολεμικού ναυτικού. Οι ζυμώσεις αυτές αποκρυσταλλώθηκαν το 1909 στο ότι τα στρατηγικά, τεχνολογικά και επιχειρησιακά δεδομένα ενός ενδεχόμενου ναυτικού πολέμου στις ελληνικές θάλασσες απαιτούσαν την ένταξη στον ελληνικό στόλο θωρηκτής μονάδας μεγάλης ταχύτητας για να μπορεί να καλύπτει ευχερέστερα όλα τα επιμέρους θέατρα ναυτικών επιχειρήσεων (Fotakis, Z., Greek Naval Strategy and Policy, 1910-1919, (Routledge: London and New York, 2005), σελ. 16-17. Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αρχείο Δούσμανη, Φάκελο 4, Μελέτη 314, Αθήνα 7 Αυγούστου).

 Η υλοποίηση του στόχου αυτού αναλήφθηκε από το Κίνημα στου Γουδή (1909) και συγκεκριμένα από τον πλοίαρχο Δαμιανό, τον Υπουργό Ναυτικών της φιλικής προς το Κίνημα κυβέρνησης Μαυρομιχάλη, και τον τμηματάρχη υλικού του Υπουργείου αυτού, πλοίαρχο Γούδα (Σκριπ, Ο Ναυτικός Πόλεμος του 1912-1913 (Αθήνα, 1914), σελ. 12). Οι δύο άνδρες προώθησαν την αγορά του Αβέρωφ, του τρίτου πλοίου της σειράς Πίζα που ναυπηγούσε ο ναυπηγικός οίκος Orlando, στο Λιβόρνο της Ιταλίας, για το Ιταλικό Ναυτικό (Σταθάκης, Ν., Θ/Κ “Γ.ΑΒΕΡΩΦ”, Χρονικό του Θωρηκτού της Νίκης (Εκδόσεις Πολεμικού Ναυτικού: Αθήνα, 1987), σελ. 61). Η πρόθεση ορισμένων ελληνικών ναυτικών προσωπικοτήτων να προμηθευθεί το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό dreadnought αντί του Αβέρωφ (Θεοφανίδης, Ι., Ιστορία του Ελληνικού Ναυτικού 1909-1913 (2η έκδοση, Σακελλάριος: Αθήνα, 1925), σελ. 30) καθώς και οι προσπάθειες της τουρκικής πλευράς να αποκτήσει η ίδια τον Αβέρωφ δεν είχαν αποτέλεσμα (Σταθάκης, Θ/Κ “Γ.ΑΒΕΡΩΦ”, σελ. 61). Η αγορά του Αβέρωφ υπήρξε αντίθετη και στη γερμανική πολιτική στην περιοχή, καθώς αυτή, σε συνδυασμό με την επικράτηση του Κινήματος στου Γουδή, ενέτεινε τις επιθετικές δυνατότητες της Ελλάδας και απομάκρυνε την επιδιωκόμενη από τους Γερμανούς πώληση γερμανικών ναυτικών μονάδων στη χώρα μας (Fotakis, Greek Naval Strategy and Policy, 1910-1919, σελ. 23. Μεταξάς, Ι., Το Προσωπικό του Ημερολόγιο, τομ. 3, σελ. 40).