ΕΣ και ξερολιθιές, 1922-2013: “‘Ολα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν” , Μέρος Β’

Πριν από λίγο καιρό είχαμε δημοσιεύσει ένα μικρό σχόλιο σχετικά με την οργάνωση αμυντικών τοποθεσιών εκ μέρους του ΕΣ. Εκεί διαπιστώναμε ότι το πρόβλημα που είχε σταθεί μία από τις βασικές αδυναμίες του ΕΣ στη Μικρασία δε φαινόταν να έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα 90 χρόνια αργότερα – κι όχι επειδή «ξεπεράστηκε από την τεχνολογία».

Στο σχόλιο μας, το σημείο 5 ανέφερε:  «Κι επειδή αυτά αφορούν το “δευτερεύον” πεζικό, το καλά εκπαιδευμένο τεθωρακισμένο τα πάει καλύτερα στον ίδιο ακριβώς τομέα; Περί αυτού, σε επόμενο σημείωμα, αλλά όσοι έχουν δει τα… χώματα μπροστά από θέσεις αρμάτων ταγμένων αμυντικά, ξέρουν ήδη.»

Για διαφόρους λόγους, είχαμε αποφασίσει να μη δώσουμε συνέχεια στο θέμα.  Πλην όμως, ήρθε η διεξαγωγή της ΤΑΜΣ «Νικηφόρος 2013» στη Σαμοθράκη.

Το… ΓΕΣ δημοσίευσε στον ιστότοπό του (και ο τύπος αναπαρήγαγε με διθυραμβικά σχόλια) τις εξής φωτογραφίες:

Θέση μάχης άρματος στη Σαμοθράκη, by day.

…και by night.

Αναλύοντας την συμπλοκή της «Τεταγμένης 73» στον Α΄ Πόλεμο του Κόλπου, οι αμερικανοί σχολίαζαν στις αναλύσεις τους ότι ένας από τους παράγοντες που επέτρεψαν την αναπάντεχα συντριπτική επικράτηση τους έναντι τεθωρακισμένων τμημάτων της «επίλεκτης» μεραρχίας Ταβακάλνα καθώς και της 12 Τεθωρακισμένης Μεραρχίας ήταν ο τρόπος που οι ιρακινοί είχαν «τάξει» τα άρματά τους: είχαν απλώσει σωρούς από χώματα γύρω τους, γεγονός που δεν τους παρείχε καμία απολύτως προστασία αλλά τα έκανε πολύ πιο ευδιάκριτα (και εύκολα στη σκόπευση). Τα σχόλια αποκτούν μια λίγο πιο πικρή γεύση όταν συνεχίζουν αναφέροντας ότι αυτό ήταν λάθος στρατού μη εκπαιδευμένου σε νατοϊκά πρότυπα, γιατί όλοι οι νατοϊκοί στρατοί ξέρουν πως κατασκευάζονται οι θέσεις μάχης αρμάτων.

Και πράγματι, οι νατοϊκοί στρατοί ξέρουν πως κατασκευάζονται οι θέσεις μάχης αρμάτων. Κάπως έτσι:

«Μην βάζετε χώμα μπροστά, στα πλευρά, ή πίσω από τη θέση βολής. Τα χώματα προσελκύουν την προσοχή»…

Και αντί επιλόγου:

Ο Α/ΓΕΣ (με τσάκιση στην παραλλαγή) επιθεωρεί υπερήφανος προετοιμασμένη θέση μάχης…

… σε νησί που προετοιμάζεται πενήντα χρόνια για να αποκρούσει τουρκική εισβολή.

Έγιναν ασκήσεις κι ανέβηκε το ηθικό μας. Άντε, και του χρόνου.

Οι «Πυρπολητές» και το Δόγμα Βενιζέλου

Στιγμιότυπο από την ΤΑΜΣ Πυρπολητής 1/13

Στις 23 Ιανουαρίου του 2013 διεξήχθη η πρώτη άσκηση «Πυρπολητής» για το τρέχον έτος. Η άσκηση ήρθε σε συνέχεια μιας σειράς ασκήσεων «Πυρπολητής» που έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα και κατά το έτος 2012.

Οι ασκήσεις ενός στρατού, και μάλιστα οι μεγαλύτερες και οι συχνότερες, είναι μία βασική ένδειξη για τους επιχειρησιακούς του προσανατολισμούς. Οι ασκήσεις δείχνουν με  ευκρίνεια τις προσδοκίες της ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων κάθε χώρας σχετικά με τη φύση της απειλής που αναμένει να αντιμετωπίσει καθώς και το είδος της αντίδρασης που προτίθεται να αντιπαρατάξει. Από τα επιχειρησιακά συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα για την αμυντική πολιτική της χώρας και, εμμέσως, για την εθνική της στρατηγική. Υπό την έννοια αυτή, οι ασκήσεις Πυρπολητής που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας κατά το 2012 και 2013 παρουσιάζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Από τις ανοικτές – και μόνον – πηγές είναι εύκολο να συναγάγει κανείς ότι η ηγεσία των ΕΔ έχει χαρακτηρίσει ένα σύνολο δυνάμεων των τριών Όπλων ως «Δύναμη Ταχείας Αντιδράσεως» και έχει επιβάλει σε αυτές τη συνεχή τήρηση μονάδων υψηλής ετοιμότητας. Πέραν των προφανών δυνάμεων εκ μέρους της ΠΑ, για τον ΕΣ οι σχετικές δυνάμεις φαίνεται να είναι το σύνολο των «Ειδικών Δυνάμεων» καθώς και η 71^η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία, που έχουν τεθεί υπό τη νεοσύστατη «Διακλαδική Δύναμη Ειδικών Δυνάμεων».

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο των ασκήσεων «Πυρπολητής» είναι, φυσικά, τα σενάρια που οι δυνάμεις αυτές καλούνται να αντιμετωπίσουν στο πλαίσιο της εκπαίδευσης τους και του ελέγχου ετοιμότητάς τους.  Αν εξετάσει κανείς τα δημοσιευμένα σενάρια για τις ασκήσεις του τελευταίου έτους θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για σενάρια αντιμετώπισης «θερμών επεισοδίων», δηλαδή αντιμετώπισης «περιστατικών» εντοπισμένων και περιχαρακωμένων σε γεωγραφική έκταση, πολεμική ένταση και αριθμό εμπλεκομένων μονάδων, με την – φαινομενικά βέβαιη – υπόθεση (τις λεγόμενες «προϋποθέσεις») ότι η σύγκρουση αυτή δε θα κλιμακωθεί . Με τις προϋποθέσεις αυτές καταρτίζονται σενάρια τα οποία στερούνται στοιχειώδους ρεαλισμού.