Περί της σύλληψης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στο δάσος των Καστανεών Έβρου
5 Μαρτίου 2018 63 Σχόλια
Γράφει ο Αρματιστής
(Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης)
Εξ αφορμής της σύλληψης δύο στελεχών του Στρατού μας από τον Τουρκικό Στρατό επί των Ελληνοτουρκικών συνόρων στην περιοχή των Καστανεών Έβρου, θα ήθελα να αναφερθώ σε ορισμένα ζητήματα που αφορούν τη σύλληψη, αλλά και σε κάποια άλλα γενικότερου ενδιαφέροντος.
Αρχικά θέλω να ευχηθώ οι δύο συλληφθέντες να επιστρέψουν σύντομα στην Πατρίδα και στις οικογένειές τους.
Ελπίζω η υπόθεσή τους να μην αποτελέσει αντικείμενο συναλλαγής μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας. Σε περίπτωση Τουρκικών εκβιασμών που θα οδηγήσουν σε οιασδήποτε μορφής συναλλαγή για την απελευθέρωση των δύο στελεχών, η εθνική ταπείνωση θα είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή της σύλληψης και σε κλίμακα μάλιστα μεγαλύτερη αυτής των Ιμίων. Στην περίπτωση δε που η απελευθέρωση των στελεχών αποδοθεί στη «μεγαλοψυχία» του σουλτάνου Ερντογάν, τότε θα είμαστε για λύπηση.
Είμαι βέβαιος ότι το όλο περιστατικό είναι στημένο. Αρνούμαι να δεχθώ ότι δύο μόνιμα στελέχη έχασαν το προσδιορισμένο και πατημένο από χιλιάδες περίπολα δρομολόγιο περιπολίας. Πιστεύω ότι οι Τούρκοι τους συνέλαβαν εντός του Ελληνικού εδάφους με σκοπό να εκμεταλλευτούν την σύλληψη των δύο στελεχών προς εξυπηρέτηση των σκοπών τους. Τη βεβαιότητα αυτή την στηρίζω στην κατάθεση του Ανθυπολοχαγού, στην οποία αναφέρει ότι εισήλθε στο Τουρκικό έδαφος ακολουθώντας κάποια ίχνη, πιθανόν λαθρομεταναστών. Αυτή η αναφορά είναι εξόχως προβληματική και δημιουργεί από μόνη της τεράστια ερωτηματικά. Δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι ο ανθυπολοχαγός, κινούμενος επί του δρομολογίου περιπολίας, στράφηκε ανατολικά, δηλαδή προς το Τουρκικό έδαφος για να ακολουθήσει τα ίχνη. Αν ισχύει το ότι ακολούθησε κάποια ίχνη, που πιθανολόγησε ότι ανήκαν σε λαθρομετανάστες, θα στρεφόταν προς τα δυτικά, δηλαδή προς το εσωτερικό της Ελλάδας.
Αλλά και να μην έτσι, είναι βέβαιο οι Τούρκοι θα εκμεταλλευτούν το περιστατικό. Είναι μανούλες σε αυτά. Στην περίπτωση που τα δύο στελέχη επιστρέψουν σύντομα, αυτό θα γίνει με ανταλλάγματα που θα τα μάθουμε μάλλον αργότερα.
Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά δυσάρεστο το γεγονός ότι ο Αρχιστράτηγος των Ενόπλων Δυνάμεων Ναύαρχος Αποστολάκης «επικοινωνεί» με τον Τούρκο ομόλογό του προκειμένου να επιτύχει την ταχεία επιστροφή των συλληφθέντων στελεχών.
Και αν το περιστατικό της σύλληψης δύο μόνιμων στελεχών είναι ταπεινωτικό, θα πρέπει όλοι να σκεφτούμε το πόσο τραγικά ταπεινωτικό θα είναι για τον Στρατό μας η απώλεια εθνικού εδάφους. Παραδείγματος χάριν, μίας νησίδας από αυτές που διεκδικούν οι Τούρκοι.
Η σύλληψη σε καιρό ειρήνης δύο μόνιμων στελεχών του Στρατού από τον προαιώνιο εχθρό του έθνους είναι πέρα για πέρα ένα λυπηρό γεγονός, για να μην πω κάτι βαρύτερο. Σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να συμβεί. Είναι εντελώς αδικαιολόγητη. Δεν συνελλήφθησαν κληρωτοί οπλίτες, αλλά μόνιμα στελέχη τα οποία επιβάλλεται να διαθέτουν υψηλό βαθμό ευθύνης κατά την εκτέλεση της αποστολής τους και την απαιτούμενη εκ των περιστάσεων ετοιμότητα για να αντιδράσουν ταχέως και αποφασιστικά σε απρόβλεπτες και αιφνιδιαστικές καταστάσεις.
Η σύλληψη των δύο στελεχών είναι ακόμη περισσότερο αδικαιολόγητη, επειδή η υπάρχουσα την παρούσα περίοδο τεταμένη κατάσταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, λόγω των ακραίων Τουρκικών επιθετικών προκλήσεων κατά την Ελλάδας, επέβαλε μεγαλύτερη προσοχή και ετοιμότητα, ενισχυμένες περιπόλους και αυξημένη επαγρύπνηση για την αντιμετώπιση απρόβλεπτων καταστάσεων.
Είναι αδιανόητο ότι το περίπολο ήταν διμελές και όχι τουλάχιστο τετραμελές. Είναι εκτός κάθε λογικής ότι τα δύο στελέχη κινούνταν σε δασωμένη περιοχή, χωρίς τη κάλυψη μίας άλλης ομάδας που θα βρίσκονταν σε απόσταση αμοιβαίας υποστήριξης.
Αποτελεί επίσης σοβαρό ερωτηματικό το γιατί το περίπολο που κινούταν στο χερσαίο μέρος των Ελληνοτουρκικών συνόρων ήταν διμελές, ενώ τα αντίστοιχα περίπολα που κινούνται στα αναχώματα του ποταμού Έβρου είναι τριμελή. Τουλάχιστο ήταν τριμελή με βάση την γνώση που διέθετα.
Με βάση την υπάρχουσα εμπειρία, επιβάλλεται να γνωρίζουν όλοι όσοι υπηρετούν και εκτελούν υπηρεσία στην περιοχή των Ελληνοτουρκικών συνόρων, είτε στον Έβρο, είτε στα νησιά του Αιγαίου και πολύ περισσότερο εκεί που το σύνορο είναι χερσαίο και ως εκ τούτου η επαφή μεταξύ των αντιπάλων περιπόλων είναι καθημερινή, ότι οι Τούρκοι δεν έχουν μπέσα και κάποια στιγμή θα κτυπήσουν. Επιβάλλεται να μελετάται, να αναλύεται και να διδάσκεται το αιματηρό επεισόδιο που συνέβη το 1986 στην περιοχή των Φερών, όταν ύστερα από προσχεδιασμένη ενέργεια των Τούρκων εκτελέστηκε εν ψυχρώ ο στρατιώτης Καραγώγος, μέλος τριμελούς περιπόλου. Ο δολίως (μπαμπέσικα κατά το κοινό) δολοφονηθείς Στρατιώτης Καραγώγος, είχε εισέλθει στην παλαιά στεγνή κοίτη του ποταμού Έβρου για να κάνει τις «συνηθισμένες», αλλά επικίνδυνες, δοσοληψίες με τους Τούρκους. Σε εκείνο το επεισόδιο η Ελληνική απάντηση ήταν σκληρή και αιματηρή. Πρέπει όλοι οι υπηρετούντες στον Ελληνικό Στρατό να γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι δεν είναι «καλά παιδιά». Μπορεί οι πολίτες και κυρίως οι Ελληνίδες γιαγιάδες να εκστασιάζονται από τον κινηματογραφικό Σουλεϊμάν και την Χουρέμ, αλλά ο στρατός οφείλει να γνωρίζει ότι με τους Τούρκους μας χωρίζουν ποτάμια Ελληνικού αίματος.
Απευθυνόμενος προς τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς του Στρατού μας που κάτω από αντίξοες συνθήκες αγωνίζονται να εξασφαλίσουν την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, θα ήθελα να μου επιτρέψουν να τους απευθύνω λίγα λόγια:
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Προκειμένου να μην αιφνιδιαστείτε, διαβάστε και μελετήστε την στρατιωτική ιστορία των Ελληνοτουρκικών συγκρούσεων για να μπορέστε να κατανοήσετε τους Τούρκους και τον τρόπο που σκέπτονται και ενεργούν. Συνεχίζουν να σκέφτονται όπως οι προγονοί τους, οι σκληροί πολεμιστές της στέπας που δημιούργησαν αυτοκρατορίες, αλλά και χρησιμοποιήθηκαν από την ύστερη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ως μισθοφόροι στους εμφυλίους πολέμους των Παλαιολόγων και Κατακουζηνών, πράγμα που τους διευκόλυνε να καταλάβουν σε ελάχιστο χρόνο την Βαλκανική χερσόνησο. Οι Τούρκοι δεν σέβονται συμφωνίες, εκεχειρίες, συνθήκες, όρκους και φιλίες. Η παραπλάνηση είναι στοιχείο του Τουρκικού γονιδίου. Είναι επίμονοι αλλά και υπομονετικοί σε αυτό που επιδιώκουν. Ενεργούν πάντα αιφνιδιαστικά, με πονηριά, αποφασιστικότητα, ταχύτητα και αγριότητα, από απρόβλεπτες κατευθύνσεις και με απρόβλεπτο τρόπο. Επιδιώκουν να προσβάλουν με μικρές αλλά ταχυκίνητες δυνάμεις τα πλευρά και τα μετόπισθεν της αντίπαλης δύναμης. Και το σημαντικότερο: δεν διαθέτουν ενδοιασμούς και ανθρωπιστικές αναστολές. Βρίσκονται πάντα μπροστά από την δική μας «ορθολογική – κλασική» στρατιωτική σκέψη. Τέλος ο Τουρκικός στρατός είναι αυτό τούτο το Σώμα των αξιωματικών του, που διαθέτει συνείδηση Σώματος, ασκεί με απόλυτο τρόπο τη διοίκηση και συγκρατεί ενωμένη και πειθαρχημένη την στρατιωτική δύναμη.
Τα παραδείγματα της Τουρκικής στρατιωτικής σκέψης και ενέργειας αφθονούν, αλλά τα ακόλουθα είναι χαρακτηριστικά:
- Η Τουρκική επίθεση κατά του υψ. 459 στο χωριό Γκρίμποβο την νύκτα 10/11 Οκτωβρίου 1912
Η αναφερομένη επίθεση άσκησε πολύ μικρή επιρροή στις επιχειρήσεις του Στρατού Ηπείρου για την απελευθέρωση της Ηπείρου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, αλλά έχει την σημασία της για το πώς μπορεί να διεξαχθεί μία Τουρκική επίθεση για την κατάληψη μίας Ελληνική νησίδας στο Αιγαίο.
Στις 10 Οκτωβρίου 1912 ο Στρατός Ηπείρου είχε διαβεί τον ποταμό Άραχθο και είχε καταλάβει τα χωριά Γκρίμποβο και Αμμότοπος βόρεια της Άρτας. Η άμυνα στα υψώματα Γκριμπόβου είχε ανατεθεί στο Απόσπασμα Γκριμπόβου [15ο Σύνταγμα Πεζικού (-) και 10ο Τάγμα Ευζώνων]. Την ίδια ημέρα οι Τούρκοι εκτόξευσαν ισχυρές και επανειλημμένες αντεπιθέσεις κατά των Ταγμάτων Ευζώνων που είχαν καταλάβει τα υψώματα βόρεια του Αμμότοπου. Τη νύκτα της 10ης προς την 11η Οκτωβρίου, οι Τούρκοι επωφελούμενοι από τις επικρατούσες δυσμενείς καιρικές συνθήκες, πλησίασαν αθόρυβα τις θέσεις του Αποσπάσματος Γκριμπόβου στο ύψωμα 459 και χρησιμοποιώντας άνδρες που μιλούσαν Ελληνικά κατόρθωσαν να εξαπατήσουν και να φονεύσουν τους σκοπούς, να αιφνιδιάσουν την επί του υψώματος 459 Ελληνική δύναμη, με αποτέλεσμα αυτή να τραπεί σε άτακτη φυγή. Το ύψωμα καταλήφθηκε από τους Τούρκους. Ταυτόχρονα Τουρκικές δυνάμεις εισήλθαν στον Αμμότοπο, συνέλαβαν όσους Έλληνες κατοίκους δεν μπόρεσαν να διαφύγουν, τους βασάνισαν και τέλος τους φόνευσαν.
- Η διάλυση και αποσύνθεση της Vης Μεραρχίας στο Αμύνταιο στις 24 Οκτωβρίου 1912
Την νύκτα της 23/24 Οκτωβρίου 1912 η Vη Μεραρχία βρισκόταν νότια της στενωπού του Κλειδίου και ήταν αμυντικά εγκατεστημένη στην τοποθεσία από το ύψωμα 640 νοτιοανατολικά του χωριού Ροδώνας μέχρι την λίμνη των Πετρών βόρεια του Αμυνταίου. Απέναντί της βρίσκονταν οι 16η και 17η Τουρκικές Μεραρχίες. Από αποσταλείσες αναγνωρίσεις διαπιστώθηκε ότι εντός του χωριού Ροδώνας είχε εισέλθει μικρό Τουρκικό τμήμα. Η πληροφορία διαβιβάστηκε στο ΙΙ/22 Τάγμα που κάλυπτε το αριστερό της Μεραρχίας, αλλά αυτό ουδέν μέτρο έλαβε για την περαιτέρω διακρίβωση της πληροφορίας και την ενίσχυση του αριστερού του. Στις 0630 ώρα της 24ης Οκτωβρίου, το μικρό Τουρκικό τμήμα που είχε εισέλθει στο χωριό Ροδώνας (αργότερα διαπιστώθηκε ότι ήταν η πολυβολαρχία του 49ου Συντάγματος ΠΖ της 17ης Μεραρχίας) κινήθηκε αθέατο προς τα νότια και με την αυγή ενήργησε αιφνιδιαστικά κατά των νώτων της Μεραρχίας. Τα αιφνιδιαστικά και καταιγιστικά πυρά των επιτιθεμένων Τούρκων, συνοδευόμενα από αλαλαγμούς, έσπειραν τον πανικό στους άνδρες των Λόχων Μηχανικού και Γεφυροποιών, με αποτέλεσμα αυτοί να στραφούν αλλόφρονες προς τα πίσω εγκαταλείποντας τον οπλισμό τους, τα υλικά των Λόχων, ακόμη και τον ιματισμό τους. Ο πανικός μεταδόθηκε διαδοχικά και στα παρακείμενα τμήματα, τα οποία και αυτά εγκατέλειπαν τις θέσεις τους και τρέπονταν σε άτακτη φυγή, ενώ η μικρή Τουρκική δύναμη συνέχιζε να εισχωρεί με ταχύτητα και αποφασιστικότητα στο εσωτερικό της Μεραρχίας, απειλώντας τις γραμμές συγκοινωνιών της προς την Κοζάνη. Στις 1000 ώρα της 24ης Οκτωβρίου το σύνολο της Vης Μεραρχίας βρισκόταν σε γενική άτακτη σύμπτυξη προς τα νότια. Η κατάσταση της άτακτης φυγής επιδεινώθηκε και κατέληξε σε πλήρη αποσύνθεση της Μεραρχίας, επειδή οι Τούρκοι κάτοικοι των χωριών της περιοχής έβαλαν δια τυφεκίων τα υποχωρούντα τμήματα. Ο γενικός πανικός μεταδόθηκε και στους κατοίκους της Κοζάνης από τα αλλόφρονα τμήματα που εισέρχονταν στην πόλη. Η Vη Μεραρχία συγκρατήθηκε με δυσκολία πέριξ της πόλεως της Κοζάνης , αν και στις 26 Οκτωβρίου εξ αιτίας της δράσης άτακτων Τούρκων δημιουργήθηκε και πάλι πανικός και υπήρξαν φαινόμενα εγκατάλειψης θέσης και φυγής. Η διάλυση και αποσύνθεση της Vης Μεραρχίας, που επετεύχθη από την καταδρομική ενέργεια εκατό ανδρών υπό ένα υπολοχαγό, είχε σαν αποτέλεσμα την μη κατάληψη του υψιπέδου της Πελαγονίας και της πόλεως του Μοναστηρίου από τον Ελληνικό Στρατό. Τελικά η υπόψη περιοχή καταλήφθηκε από τον Σερβικό Στρατό και σήμερα ανήκει στο κράτος των Σκοπίων που διεκδικεί το όνομα της Μακεδονίας (το οποίο βεβαίως οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας το έχουν παραδώσει στους Σκοπιανούς, ερήμην το Ελληνικού λαού). Περισσότερες λεπτομέρειες στον Α’ τόμο της ΔΙΣ «Ο Ελληνικός Στρατός κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους», σελ. 134-153.
- Τα γεγονότα της Ορτάντζας
Η Ορτάντζα (Ortakci) είναι ένα μικρό χωριό 2 χιλιόμετρα βόρεια του ποταμού Μαιάνδρου και 35 χιλιόμετρα ανατολικά του Ναζλί. Ο Υποτομέας της Ορτάντζας κατεχόταν από το Ι/31 Τάγμα Πεζικού και διέθετε δύο Κέντρα Αντιστάσεως και έξι Σημεία Στηρίγματος, ένα εκ των οποίων βρισκόταν νότια του Μαιάνδρου και αποτελούσε το προγεφύρωμα της Ορτάντζας. Στην Ορτάντζα βρισκόταν ο Σταθμός Διοικήσεως και τα Μεταγωγικά Μάχης του Ι/31 Τάγματος, η διοίκηση μίας ανεξάρτητης πυροβολαρχίας με ένα Ουλαμό και τμήματα Συζυγαρχίας. Επίσης στην Ορτάντζα διέμεναν πολλοί αξιωματικοί μετά των οικογενειών τους, που διαβιούσαν σε συνθήκες ειρηνικής ζωής, μολονότι οι Τούρκοι βρίσκονταν σε απόσταση βολής τυφεκίου. [Σημείωση: Όπως π.χ. στην Καβύλη, ή την Ορεστιάδα, το Διδυμότειχο και τις Φέρες]. Πλέον τούτων, όπως κατατέθηκε στην δίκη των έξι, μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων είχαν δημιουργηθεί επαφές και υπήρχαν οι «συνήθεις δοσοληψίες».
Στις 0430 της 6ης Αυγούστου 1922, έξι ημέρες πριν την μεγάλη Τουρκική επίθεση στο Αφιόν Καραχισάρ, μία Τουρκική δύναμη 800 ιππέων και 600 πεζών, συνεπικουρούμενη από ατάκτους που ενήργησαν από τα υψώματα βορειοδυτικά της Ορτάντζας κατά των νώτων του Υποτομέα, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά κατά του προγεφυρώματος της Ορτάντζας. Μετά δίωρο αγώνα οι Ελληνικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν στο βόρεια της Ορτάντζας δεύτερο Κέντρο Αντιστάσεως. Οι απώλειες ανήλθαν σε 10 νεκρούς οπλίτες, 9 τραυματίες και 33 αγνοούμενους, εκ των οποίων 3 αξιωματικοί, ενώ αιχμαλωτίστηκε και αριθμός συζύγων αξιωματικών (τι δουλειά είχε η αλεπού στο παζάρι;). Επίσης εγκαταλήφθηκαν πλήθος υλικών, τα 4 πολυβόλα του Κέντρου Αντιστάσεως και αχρηστεύθηκε ένα εκ των δύο πυροβόλων.
Η Τουρκική επίθεση κατά της Ορτάντζας είχε ως σκοπό την παραπλάνηση και την ενασχόληση της διοίκησης της Στρατιάς με ένα δευτερεύον μέτωπο, «εν όψει» της κυρίας επίθεσης που θα εκτοξευόταν στις 13 Αυγούστου κατά της εξέχουσας του Αφιόν. Η Τουρκική επίθεση αντιπερισπασμού πέτυχε τον σκοπό της, αφού αποδιοργάνωσε το Ελληνικό σχέδιο άμυνας και για εξουδετέρωση της Τουρκικής «απειλής» στην περιοχή της Ορτάντζας απεστάλλησαν το 34ο Σύνταγμα Πεζικού και το 3ο Σύνταγμα Ιππικού, των οποίων η κύρια αποστολή ήταν η εκτόξευση πλευρικής αντεπίθεσης σε περίπτωση Τουρκικής επίθεσης κατά του δεξιού σκέλους της εξέχουσας του Αφιόν. Είναι εύλογο ότι οι αναφερόμενες δυνάμεις στις 13 Αυγούστου βρίσκονταν πολύ μακριά από την περιοχή του Αφιόν. Περισσότερες πληροφορίες στον τόμο της ΔΙΣ, «Υποχωρητικοί Αγώνες των Α’ και Β’ Σωμάτων Στρατού», σελ. 39-46.
- Η διείσδυση του Vου Τουρκικού Σώματος Ιππικού στα μετόπισθεν του Α’ Σώματος Στρατού στην περιοχή του Αφιόν Καραχισάρ στις 13 Αυγούστου 1922
Στις 13 Αυγούστου 1922 εκτοξεύτηκε η μεγάλη Τουρκική επίθεση κατά του δεξιού σκέλους της Ελληνικής εξέχουσας του Αφιόν Καραχισάρ με σκοπό την διάσπαση της Ελληνικής αμυντικής τοποθεσίας και την απόρριψη της κύριας δύναμης της Στρατιάς Μικράς Ασίας προς βορρά και εκτός των γραμμών συγκοινωνιών της προς την Σμύρνη. Η Κυρία Προσπάθεια του Τουρκικού Στρατού κατευθύνθηκε προς το σημείο συνδέσμου των Ιης και IVης Μεραρχιών όπου υπήρχε ευρύ κενό, όπου επιτέθηκαν πέντε Τουρκικές Μεραρχίες υποστηριζόμενες από το οργανικό τους πυροβολικό και από τα πυρά τριών Συνταγμάτων Βαρέως Πυροβολικού. Ταυτόχρονα στο υπόλοιπο μέτωπο των Iης και IVης Μεραρχιών επιτέθηκαν τρεις ακόμη Τουρκικές Μεραρχίες, ενώ σε δεύτερο κλιμάκιο ακολουθούσαν τέσσερις ακόμη Μεραρχίες. Η επίθεση της 1ης Τουρκικής Στρατιάς κατά του Α’ Σώματος Στρατού συνδυάστηκε με την διείσδυση στα μετόπισθεν του Α’ Σώματος Στρατού του Vου Τουρκικού Σώματος Ιππικού αποτελουμένου από 3 Μεραρχίες Ιππικού. Η διείσδυση των τριών Μεραρχιών Ιππικού εκτελέστηκε μέσω ενός υψηλού ορεινού περάσματος που θεωρούνταν αδιάβατο. Η έξοδος του ορεινού περάσματος, δίπλα στο χωριό Τσάι Χισάρ, μέχρι και την παραμονή της Τουρκικής επιθέσεως, καλυπτόταν από Τάγμα του 4ου Συντάγματος Πεζικού της Ιης Μεραρχίας, το οποίο όμως απομακρύνθηκε από τη θέση του κατόπιν επιμόνων διαταγών του διοικητού του Α’ Σώματος Στρατού Υποστράτηγου Ν. Τρικούπη. Οι αντιρρήσεις του διευθυντή του 3ου Γραφείου της Ιης Μεραρχίας για την απομάκρυνση του Τάγματος απαντήθηκαν από τον Σωματάρχη με το αφοπλιστικό «ο κυκλών κυκλούται». Η Τουρκική διείσδυση στα μετόπισθεν του Α’ Σώματος Στρατού είχε καταλυτικές συνέπειες στη μάχη για την απόκρουση της Τουρκικής επίθεσης και συνέβαλε τα μέγιστα στην δυσμενή εξέλιξη των επιχειρήσεων των Α’ και Β’ Σωμάτων Στρατού για την απόκρουση της Τουρκικής επίθεσης.
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Αυτοί είναι οι Τούρκοι, αν τα τέσσερα παραδείγματα που πολύ συνοπτικά ανέφερα παραπάνω μπορούν να διαμορφώσουν μία εικόνα. Και μιλώντας από καρδιάς, σας λέω ότι φοβάμαι. Φοβάμαι ακόμη περισσότερο όταν ακούω τους «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντες» πολιτικούς μας να μιλούν για Ευρωπαϊκά σύνορα, για διεθνές δίκαιο που οφείλουν να σεβαστούν οι Τούρκοι, για το ότι είμαστε αποφασισμένοι να μην παραδώσουμε ούτε σπιθαμή εδάφους, για κόκκινες γραμμές, ότι θα απαντήσουμε σκληρά σε νέες προκλήσεις και λοιπές @@λογίες. Τα σύνορα είναι δικά μας και κανένας άλλος δεν είναι υπεύθυνος για την προστασίας τους εκτός από εμάς. Εμείς θα πρέπει να τα υπερασπιστούμε.
Δεν φοβάμαι μήπως οι Τούρκοι μας νικήσουν στον Έβρο ή πάρουν κάποιο μεγάλο νησί. Το θεωρώ αδύνατο. Φοβάμαι όμως πολύ για τις νησίδες που ισχυρίζονται ότι τους ανήκουν. Και φοβάμαι επειδή γνωρίζω ότι το Αγαθονήσι π.χ., είναι πολύ μεγάλο για να προστατευθεί από μία Διμοιρία (αν η δύναμη που βρίσκεται εκεί, είναι μεγέθους διμοιρίας· στις φωτογραφίες βλέπω πολύ λιγότερους). Γνωρίζω ότι η απάντηση που θα πάρω είναι ότι «έχουμε λειψανδρία» και δεν μπορούμε να διαθέσουμε περισσότερους, αλλά αν υπάρξει ανάγκη θα έρθουν ενισχύσεις. Για το δεύτερο θα ρωτήσω: «Θα προκάνουν;». Και για το πρώτο θα πω ότι πρέπει οι υπεύθυνοι να κόψουν τον λαιμό τους και να βρουν τους άνδρες που απαιτούν οι ανάγκες. Η ηγεσία οφείλει να ζητήσει πιεστικά από την πολιτεία να αυξήσει την θητεία. Το έχουμε μάθει και το εμπεδώσαμε ότι δεν πρόκειται να αγοράσουν αεροπλάνα, βαπόρια τανκς και κανόνια. Οι πολιτικοί αισθάνονται αλλεργία όταν ακούν για εξοπλισμούς. Αλλά αφού δεν μπορούν να δώσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις τα αναγκαία, ας τους δώσουν τους άνδρες που είναι απαραίτητοι ώστε με το αίμα τους να ασφαλιστεί το σύνορο.
Δυστυχώς όμως ότι και να πει κάποιος, και σας το λέω εγώ που κατά την ενεργό υπηρεσία μου υπηρέτησα σε Μονάδες που διέθεταν από πλήρη έως πολύ ικανοποιητική επάνδρωση, ότι οι πολιτικοί δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι με Μονάδες που διαθέτουν ελλειπή επάνδρωση είναι αδύνατη η διεξαγωγή επιχειρησιακής εκπαίδευσης, είναι αδύνατο να υπάρχει πολεμική ετοιμότητα και είναι αδύνατο να υπάρχει εκπαιδευμένη εφεδρεία. Και είναι βεβαίως αδύνατο να αντιληφθούν τα αναφερόμενα, αυτοί που είτε δεν υπηρέτησαν θητεία, είτε αν και «αντισυστημικοί» υπηρέτησαν σε γραφεία και υπηρεσίες της Αθήνας, είτε υπηρέτησαν ως «τυφεκιοφόροι άνευ τυφεκίου» και δεν μιλώ για τον τελευταίο Αναπληρωτή ΥΠΑΜ, αλλά για τους παλαιότερους.
Είμαι βέβαιος ότι η θητεία θα παραμείνει ως έχει, αν δεν μειωθεί. Και επειδή αγαπητοί συνάδελφοι το ανάθεμα σε περίπτωση «ατυχήματος», θα πέσει στο κεφάλι σας, πρέπει να λάβετε τα μέτρα σας για να μην αιφνιδιαστείτε. Φτιάξτε τα φυλάκια σας στις νησίδες του Αιγαίου, κάστρα άπαρτα. Σκάψτε ορύγματα, οργανώστε πολυβολεία, κατασκευάστε σκέπαστρα, ρίξτε τσιμέντο και ισχυροποιείστε τις θέσεις μάχης, βάλτε πυκνά συρματοπλέγματα (διπλής, τριπλής τετραπλής ποδιάς), χρησιμοποιείστε παγίδες και ότι άλλο μπορεί να σας προειδοποιήσει σε περίπτωση αιφνιδιαστικής Τουρκικής επίθεσης για την κατάληψη του νησιού και του φυλακίου σας. Τέλος σκεφτείτε τον πλέον αδιανόητο και απρόβλεπτο τρόπο που μπορεί να χρησιμοποιήσουν οι Τούρκοι για να σας υφαρπάξουν. Αγρυπνείτε για να μην πάτε αδιάβαστοι και ντροπιασμένοι.
Βελισάριος 
Αρματιστή,είσαι ἡ φωνή που περίμενα εναγωνίως να ακούσω αυτές τις πικρές ώρες.
Κοίταξε φίλε Αρματιστή, προσπαθείς να ξυπνήσεις κάποιους απ την μακάρια αμεριμνησία τους. Δεν θα τα καταφέρεις. Και θα εξηγήσω αμέσως τον λόγο.
Μπορεί κάποια στιγμή να γίνουν επεισόδια ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους «εκει πάνω» και η Δυτική Θράκη να καταλήξει «Ελληνική» μεν αλλά αυτόνομη, να γίνει Αττίλας ΙΙΙ κι οι περισσότεροι Κύπριοι να φύγουν από την Κύπρο, καλά, με τα Αγαθονήσια και λοιπά νησίδια ποιος ασχολείται, ούτε καν αρχαία δεν έχουν, το υπέδαφος του Αιγαίου να το «συν»διαχειρίζονται οι Τούρκοι – άλλωστε ούτε αυτό έχει αρχαία εκτός από κάτι ναυάγια, κι αυτά είναι στα παράλια, αλλά το βόρειο κρατίδιο το όνομα Μακεδονία δεν θα το πάρει. Από μας δλδ γιατί όλοι οι άλλοι τους το δίνουν λες κι είναι δικό τους. Δικό μας είναι και δεν θα το δώσουμε. Γιατί είν’ αρχαίο και τ’ αρχαία ειν’ η ψυχή μας.
Δεν είμαι ειρωνικός για να ειρωνευτώ. Θέλω να τονίσω μια διαπίστωσή μου καθώς μεγαλώνω. Έχουμε γίνει χώρα και έθνος που δεν έχει στόχους και που αρνείται επίμονα ν’ αλλάξει, να ελιχθεί και να προσαρμοστεί. Λόγω «αρχαιότητας» ίσως.. Και έθνη που δεν έχουν στόχους κι ούτε μπορούν να ελιχθούν και να προσαρμοστούν έχουν βέβαιη και σύντομη κατάληξη.
Συνεπώς αυτό που πρέπει ν’ αλλάξει πρώτα απ όλα είναι τα μυαλά μας και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας στους αιώνες που πέρασαν και στο μέλλον που έρχεται. Μόνο έτσι θ’ αντιληφθούμε και το περιβάλλον γύρω μας. Κι ελπίζω με κάποιο τρόπο να γίνει και σύντομα. Αλλιώς αυτά που περιέγραψα πιο πάνω θα είναι το λιγότερο που θα πάθουμε.
Καλημέρα. Έχω δύο ερωτήσεις, ευχαριστώ για τις απαντήσεις:
α)Γιατί είναι αδύνατο να μας νικήσουν στον ‘Εβρο ή να πάρουν κάποιο μεγάλο νησί; (σοβαρά ρωτάω, δεν τρολλάρω, θέλω να δω τη λογική απο πίσω ενος επαγγελματία)
β)Πώς είναι δυνατό σε επιθετική ενέργεια να προστατέψουμε όλα τα νησιά, τόσο διασκορπισμένα που είναι; Μήπως είναι καλύτερα εξαρχής να αφήσουμε τα μικρονήσια στην τύχη τους για να μην την πάθουμε όπως οι Ιάπωνες στον Ειρηνικό και να εστιάσουμε στο πως να καταστρέψουμε τις αεροναυτικές δυνάμεις του αντιπάλου;
ΥΓ. Δεν είμαι σίγουρος πως ήταν τακτική περίπολος, ακούγεται απλά πως ο ΕΠΟΠ πήρε τον Υπολογοχαγό για να του δείξει τη διαδρομή.
Respect!
Στα των Τούρκων, επίσης να προσθέσω στα του Αρματιστή και την Κερκόπορτα το 1453. Μια ζωή καταδρομικές, φάνηκε και στα Balyoz/Suga.
Καλημέρα.
Ομολογώ πως η δική μου σκέψη, μετά την δημοσιοποίηση του συμβάντος, οδηγήθηκε συνειρμικά στην επιχείρηση «Κιβώτιο (Crate) 3» των Ισραηλινών, το 1972, όταν και συνέλαβαν μετά από καταδρομική επιχείρηση στον Λίβανο ανωτάτους αξιωματικούς του συριακού στρατού, προκειμένου να τους ανταλλάξουν με 3 αιχμαλώτους πιλότους τους (αναλυτικό άρθρο στο τεύχος 21 του περιοδικού «Πόλεμος & Ιστορία»).
Θα παρακαλούσα τον κ. ταξίαρχο για ένα σχετικό σχόλιο, αν διακρίνει αναλογίες στα δύο περιστατικά.
Και μια άλλη λεπτομέρεια, που ίσως έχει σημασία για την κατανόηση των προθέσεων/σχεδιασμών το αντιπάλου. Πριν την ανακοίνωση του ΓΕΣ, υπήρξε δημοσιοποίηση της σύλληψης από τουρκικές πηγές;
Αν ναι, τότε όντως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για απόπειρα κλιμάκωσης από πλευράς Τουρκίας. Αν, όμως, το γεγονός αποσιωπήθηκε, μήπως η επιδίωξή τους ήταν η παρασκηνιακή πίεση στην Ελλάδα για την έκδοση των 8 Τούρκων στρατιωτικών (όπως ακριβώς έπραξαν και οι Ισραηλινοί); Και μήπως η αργοπορημένη ανακοίνωση του ΓΕΣ, που – έστω και με περίεργη διατύπωση – μιλούσε για κατά λάθος διάβαση των συνόρων, στόχευε στην διακοπή αυτών των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων και στο να δοθεί διαφορετική διάσταση στο ζήτημα (αυτή ενός απλού συνοριακού ατυχήματος);
ΥΓ: Μια που έγινε αναφορά στους Ισραηλινούς, εκτός από πολλά άλλα, τους ζηλεύω και για την σημασία που αποδίδουν στον ανθρώπινο παράγοντα. Κάθε σύγκριση με την Ελλάδα τραγική (ανύπαρκτη πρόνοια για νεκρούς μαχών, παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος για αγνοουμένους στην Κύπρο, υπόθεση Λάλα, κ.α.). Όσο φιλότιμο και φιλοπατρία και αν διαθέτει κάποιος, είναι πλήγμα στο ηθικό του να νοιώθει ότι το κράτος του δεν θα του παρασταθεί δυναμικά στην δύσκολη στιγμή.
ΘΕΜΑ: Πόσο ξεφτίλας μπορεί να είναι ένας αντιγραφέας;;;;
ΣΧΕΤΙΚΟ: http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ellinotoyrkika/671637_o-antiperispasmos-toy-evroy-kai-i-anisyhia-oti-telika-i
Δεν φθάνει ότι η παραπάνω ιστοσελίδα αντέγραψε σχεδόν αυτολεξεί την αναφορά μου στο επεισόδιο της Ορτάντζας, γράφει ότι αυτά που γράφω εγώ τα είπε ο Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Αποστολάκης. Αμφιβάλω βεβαίως αν ο Ναύαρχος γνωρίζει το επεισόδιο της Ορτάντζας.
Τα μόνα που δεν είναι δικά μου, από την ανάρτηση του pronews, είναι οι αναφορές στο γλέντι Τούρκων και Ελλήνων και στο βιασμό των συζύγων των αξιωματικών.
Το μόνο που μπορώ να πω, είναι:
Ντροπή σας ξεφτιλισμένοι αντιγραφείς που δεν έχετε την ψυχική δύναμη να αναφέρετε την πηγή και μάλιστα με ενεργό σύνδεσμο.
Ακολουθεί το κείμενό μου, όπως αναρτήθηκε στο http://www.pronews.gr.
Κάποτε ο Ε.Αποστολάκης αναφερόμενος στο θέμα, θύμισε το 1922 το επεισόδιο της Ορτάντζας, ένα μικρό χωριό 2 χιλιόμετρα βόρεια του ποταμού Μαιάνδρου και 35 χιλιόμετρα ανατολικά του Ναζλί στην βορειοδυτική Μ.Ασία. Το προγεφύρωμα της Ορτάντζας νότια του Μαιάνδρου, μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων είχαν δημιουργηθεί επαφές και υπήρχαν οι «συνήθεις δοσοληψίες».
Στις 04.30 της 6ης Αυγούστου 1922, έξι ημέρες πριν την μεγάλη τουρκική επίθεση στο Αφιόν Καραχισάρ,τουρκική δύναμη 800 ιππέων και 600 πεζών, συνεπικουρούμενη από ατάκτους που ενήργησαν από τα υψώματα βορειοδυτικά της Ορτάντζας κατά των ελληνικών νώτων, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά κατά του προγεφυρώματος της Ορτάντζας κι ενώ το προηγούμενο βράδυ είχε υπάρξει κι ένα μικρό γλέντι με συμμέτοχους υπαξιωματικούς και στρατιώτες των δύο πλευρών (η συνήθης χαλάρωση που επικρατεί στον Εβρο).
Μετά δίωρο αγώνα οι ελληνικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν στο βόρεια της Ορτάντζας. Οι απώλειες ανήλθαν σε 10 νεκρούς οπλίτες, 9 τραυματίες και 33 αγνοούμενους, εκ των οποίων 3 αξιωματικοί, ενώ αιχμαλωτίστηκε και αριθμός γυναικών συζύγων αξιωματικών, οι οποίες εν συνεχεία βιάστηκαν ομαδικά από μια τουρκική διμοιρία ατάκτων (τα ίδια έκαναν στην Σμύρνη το 1955 στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ με τις συζύγους των Ελλήνων αξιωματικών όταν μπήκαν στα δωμάτιά τους και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη το πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη).
Η τουρκική επίθεση κατά της Ορτάντζας είχε ως σκοπό την παραπλάνηση και την ενασχόληση της ελληνικής διοίκησης με ένα δευτερεύον μέτωπο, εν όψει της κυρίας επίθεσης που θα εκτοξευόταν στις 13 Αυγούστου κατά της εξέχουσας του Αφιόν Καραχισάρ.
Η τουρκική επίθεση αντιπερισπασμού πέτυχε τον σκοπό της, αποδιοργάνωσε το ελληνικό σχέδιο άμυνας και για εξουδετέρωση της τουρκικής «απειλής» στην περιοχή της Ορτάντζας απεστάλησαν το 34ο Σύνταγμα Πεζικού και το 3ο Σύνταγμα Ιππικού, των οποίων η κύρια αποστολή ήταν η εκτόξευση πλευρικής αντεπίθεσης σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης κατά του δεξιού σκέλους της εξέχουσας του Αφιόν.
Οταν έγινε η επίθεση στο Αφιόν στις 13 Αυγούστου βρίσκονταν πολύ μακριά από την περιοχή του Αφιόν Καραχισάρ, όπου εκτυλίχθηκε η κύρια τουρκική επίθεση.
Στειλε μειλ ως εξωδικο απειλωντας με προσφυγή στην ΕΔΠΠΙ. Ο ποινικος κωδικας σε καλυπτει ακομα και για μερικη λογοκλοπή.
Μπραβο αγαπητε Αρματιστη. Ειστε χρησιμος και ανιδιοτελης πολιτης αυτης της χωρας. Θα ηθελα να σας εχω διοικητη στη μοναδα ΤΘ στον εβρο που εκανα τη θητεια μου ως δοκιμος. Το κειμενο αυτο πρεπει να το διαβασουν πολλα στελεχη του Ε.Σ. Νομιζω η ελληνικη κοινωνια ξυπναει σοκαρισμενη απο ενα ληθαργο πολλων δεκαετιων,μια συνειδητη επιλογη να ζησουμε ως Ισπανοι η Ιταλοι αγνοωντας την δυσαρεστη πραγματικοτητα της γειτονιας μας.
Ισως η διαφορα αναμεσα στην Ελλαδα την Κυπρο και την Τουρκια να ειναι οτι οι δυο τελευταιες χωρες βιωσαν την συρρικνωση των επισημων ‘κρατων’ τους το 1918-1921 και το 1974 αντιστοιχα ενω η Ελλαδα οχι, καθως επελεξε να διαχειριστει συναισθηματικα την εισβολη του ’74 ως μια συμφορα που βρηκε ‘τα αδερφια μας κυριως και οχι εμας αμεσα’. Ισως γιαυτο αυτες οι δυο χωρες να σοβαρευτηκαν και να εκτιμησαν τα αγαθα της αυτοδιαθεσης και της οργανωσης σοβαρων κρατικων δομων ενω η Ελλαδα επελεξε το δρομο της ομαδικης ληθης και της συνεχισης της υπαρξης της ως χωρα με ορους που αντιστοιχουν σε χωρα που ανηκει μονο στην Ευρωπη. Αλλα ανηκουμε επισης και στα Βαλκανια και λιγο και στη Μ. Ανατολη.
Δυστυχως μετα το ’74 συνεβαλε σε αυτο και η χουντα με το κιτς και τις καταστροφικες της επιλογες. Εννοιες οπως στοιχειωδης πατριωτισμος απαξιωθηκαν, ο στρατος ως θεσμος λοιδωρηθηκε, ενω σημαια εγινε η εναλλακτικοτητα και η καθε ειδους ‘επαναστικοτητα’ που ως αφηρημενη ειναι και ακινδυνη.Αν δεν υπηρχε χουντα δεν θα υπηρχαν τυποι σαν τον Ανδρεα,το λεω σχηματικα και χοντροκομμενα και προς θεου δε θελω να ανοιξω πολιτικη συζητηση τετοιες ωρες.
Οι πιο πολλοι εχουν επιλεξει τα διαφορα ‘ετοιμα’ κουστουμια ιδεολογιας και κατηγορουν τους υπολοιπους ως αριστερους προδοτες η φασιστες κτλ. Εγω αν και δεν ανηκω στο δεξιοεθνικιστικο αφηγημα αυτο δε με κανει να νιωθω αβολα με τις λεξεις πατριωτης,στρατος,εθνικη ταυτοτητα. Και θα παω τρεχοντας στη μοναδα μου αν χρειαστει διπλα διπλα με ατομα ολων των αποχρωσεων. Και αυτο ειναι νομιζω ενα μεγαλο στοιχημα για ολους μας,να μη χωριστουμε και αλλο,η απαγωγη των 2 δεν εχει να κανει με την επιστροφη των 8. Ψυχολογικες επιχειρησεις ειναι οπως εχω διαβασει και αλλου πριν το αναμενομενο απο ολους πλεον ‘χτυπημα’. Ισως ο στοχος να ειναι να σκοτωνομαστε μεταξυ μας στα πληκτρολογια και να διχαστουμε. Οχι οτι θελουμε και πολλη βοηθεια βεβαια αλλα ποτε δεν ειναι αργα να συνελθουμε.
Ολο αυτο το αφηγημα του Εθνικου Διχασμου κραταει απο το 1915 και απο τοτε απλα μετασχηματιζεται. Τη θεση των Βασιλικων/Βενιζελικων πηραν οι Δεξιο/Αριστεροι. Και παντα οι αλλοι ειναι οι προδοτες.Ελπιζω η συμφιλιωση να γινει πριν την απωλεια εδαφων και γεωπολιτικου δυναμικου οπως ειπε και ο Κονδυλης. Γιατι μετα ισως να καταλαβουμε οτι τιποτα δε μας χωριζει μπροστα στον κοινο κινδυνο αλλα θα ειναι αργα.
Συνεχιστε την καλη δουλεια!
Η έως τώρα γενικόλογη αναφορά στον τόπο και τρόπο που συνέβη το περιστατικό, δεν βοηθά να προβούμε σε ψύχραιμη εκτίμηση & αξιολόγηση των τουρκικών προθέσεων, αλλά και της ενδεχόμενης Ελληνικής αντίδρασης.
Πάντως τα ερωτηματικά του αφοπλισμού μονίμων στρατιωτικών, ακόμη και σε ενέδρα εντός Ελληνικού χώρου, είναι πολύ σοβαρά και θα έχουν μεγάλη επίπτωση αν δεν απαντηθούν άμεσα με συγκεκριμένες ενέργειες προς όλους τους εμπλεκόμενους στη φύλαξη των συνόρων.
Δεν αφορούσε μια πεζοπορία σε ορειβατικό μονοπάτι του Ταΰγετου…
Δεν είχε κακοκαιρία, ούτε χιονοθύελλα και το τοπίο ήταν χιονισμένο…
Ενέδρα σε λευκό τοπίο, σημαίνει προετοιμασία, ειδικές στολές & Ειδικές ομάδες…
Το πρόβλημα των κατάλληλων και επαρκών αμυντικών οχυρωματικών έργων των διαφόρων νησιών και μικρονησίδων παραμένει δυστυχώς άλυτο μέχρι σήμερα.
Αποσπασματικές ενέργειες ,τύπου αποστολής μερικών μικρών φορτίων άμμου (δίχως χαλίκι..και ασβέστη) και μερικά σακιά τσιμέντο (όχι θαλάσσης..) για έργα βιτρίνας τα οποία πολλές φορές αποτελούν και δωρεές για την παροχή ανταλλαγμάτων, απαλλάσσουν τρόπο τινά τους δκτες που έχουν χρεωμένες τις συγκεκριμένες τοποθεσίες..
Μεγαλύτερο πρόβλημα, η επάρκεια του προσωπικού σε ικανότητα, εκπαίδευση και μέσα.
Όλες οι ακτές των νησιών και μικρονησίδων εν προκειμένω, παγιδεύονται πανεύκολα και σε πολύ γρήγορο χρόνο δίχως καμία απολύτως ελπίδα για τον εισβολέα να επιζήσει (claymore, νάρκες κατά οχημάτων, χειροβομβίδες αμυντικού τύπου) αν δεν βομβαρδίσει πρώτα τον όποιον ανσκ.
Ας πούμε ότι για την συγκεκριμένη περίπτωση πως ζητούμενο είναι η άμεση και κατάλληλη αντίδραση συνδυαστικά με τις ξεκάθαρες επιδιώξεις…
Ευτυχώς που αιχμαλωτίστηκαν στελέχος και ΟΠΥ και όχι κληρωτοί. Οι κληρωτοί προφανώς δε φταίνε για την απουσία συρματοπλεγμάτων στο συγκεκριμένο σημείων. Απουσία ύποπτη και πιθανώς οφειλόμενη σε νταραβέρι.
Σωστά, τουλάχιστον εγώ συρματόπλεγμα στον Εβρο, έχω δεί μόνο σε ναρκοπέδια. Από τα φυλάκια και μέχρι την όχθη δεν υπήρχε τίποτα.
Προσυπογράφω….
@ ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
«Συνονόματε» ενός ενδόξου αξιωματικού διοικητή Συντάγματος Ευζώνων, μόνιμα στελέχη και στρατιώτες υπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Προς τι οι φατριαστικές διατυπώσεις ειδικά στην παρούσα συγκυρία;
Χρειάζονται πολύ μεγάλες θυσίες από εδώ και πέρα για να μπορέσουμε να αντέξουμε στην πίεση:
1) Οικονομικές θυσίες λόγω των επενδύσεων που θα αναγκαστούμε (αν δεν θέλουμε να υποχωρήσουμε ατάκτως) να κάνουμε στην άμυνα. Και όταν λέω μεγάλες εννοώ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΕΣ. Και αγορές όπλων 5ης γενιάς παντού.
2) Αλλά η οικονομία δεν επαρκεί πια. Χρειάζονται 18 μήνες μίνιμουμ θητείας και στράτευση από τα 18. Τουλάχιστον ετήσιες επανεκπαιδεύσεις των πάντων.
3) Μοίρασμα όπλων στα νησιά.
4) Εκπαίδευση κληρωτών σαν να ήταν στελέχη μόνιμα, συμπεριλαμβανομένου και ποικιλίας όπλων και βασικών τακτικών και όχι αγγαρειομάχοι.
5) Επαναφορά στην ελληνική κουλτούρα του εθνικού πατριωτισμού. Μόνο να το πεις αυτό κάπου δημοσίως κινδυνεύεις. Άλλη λύση όμως δεν υπάρχει.
6) Αλλαγή της νοοτροπίας πολιτικής ηγεσίας και ανώτατης διοίκησης ενόπλων δυνάμεων. Πλέον οι διοικητές δεν πρέπει να είναι τόσο πειθήνια όργανα των πολιτικών. Να διαφωνούν συχνά, να απειλούνε και να παραιτούνται από ανώτατες θέσεις αν δεν γίνονται κάποια πολύ σοβαρά πράγματα και να βγαίνουν να τα λένε δημοσίως.
7) Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μέσω του μοναδικού τρόπου που υπάρχει γι’ αυτό τον σκοπό: Σκληρός Νεοφιλελευθερισμός και όποιος αντέξει. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία κατά ένα 500% τα επόμενα 20-30 χρόνια. Αν χρειαστεί βραχυπρόθεσμα, για να επιβιώσουμε, να πρέπει να βγούμε και να ξαναμπούμε στην ΟΝΕ, ας το κάνουμε. Και ας είναι οι συνέπειες στο PPP τραγικές, τουλάχιστον θα δώσουμε ένα μπούστ στην ανάπτυξη για να αποπληρώσουμε τις στρατιωτικές παραγγελίες που έχουμε αυτή την στιγμή ανάγκη. Παράλληλα να φτιάξουμε στρατιωτική βιομηχανία, δεν γίνεται αλλιώς. Αυτά πάνε πακέτο με την οικονομική ανάπτυξη.
8) Να σκληρήνουμε λίγο σαν κοινωνία. Ένα μίνιμουμ σκληρότητας είναι αναγκαία όταν θέλεις να ζήσεις μόνος σου, ελεύθερος που λένε. Λίγο παραπάνω σκληρότητα παντού από τις αναπηρικές συντάξεις μέχρι τα δικαιώματα των εργαζομένων, μέχρι τα πάντα. Η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι ξέγνοιαστος παράδεισος αλλά μια οικονομία και κοινωνία που παράγει αποτέλεσμα υπό κάθε συνθήκη και όχι όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες.
9) Η ιστορία δεν φταίει σε τίποτα. Ίσα, ίσα, η ιστορία μας κατάντησε να μην είναι πλέον της μόδας, ο εθνομηδενισμός τα σάρωσε όλα. Η Ελλάδα δεν κάθεται ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην Μακεδονία, κάθετε πάνω στην ιστορία της, χωρίς αυτής δεν μπορούμε να στηρίξουμε την χώρα μας.
10) Μαθήματα και κουλτούρα επιχειρηματικότητας από το δημοτικό σχολείο (για να ντρέπονται τα παιδιά να θέλουν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι) και μαθήματα σκοποβολής (σαν παιχνίδι) από το δημοτικό επίσης. Στις ΗΠΑ τα μαθήματα επιχειρηματικότητας γίνονται από το νηπιαγωγείο. Στο Ισραήλ (που θα έπρεπε να έχουμε πρότυπο) βασίζεται στην καινοτομία και την επιχειρηματικότητα για την επιβίωσή του.
11) Εθνική ομοψυχία, όσο και αν αντιπαθούμε «το άλλο» (κόμμα, πολιτικό κτλ).
12) ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΗ εθνική στρατηγική που θα ακολουθεί η χώρα κατά γράμμα.
13) Πάντοτε συμμαχία με την ΕΕ και την Δύση, ό,τι και αν συμβεί, παντού και πάντα μέχρι τέλους. Να ζήσουμε και να πεθάνουμε ως δυτικοί.
Αν έστω και ένα από τα παραπάνω δεν γίνει, τότε τα επόμενα 50 χρόνια μπορεί να μην υπάρχει ΚΑΝ η Ελλάδα σαν ξεχωριστό κράτος. Τόσο μέσα στα Σκ@τ@ έχουμε πέσει τώρα.
Άμεση Δράση από σήμερα σε ό,τι μπορεί να γίνει άμεσα (π.χ. θητείες κτλ).
@mple
Φίλε μου, μη νομίζεις ότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα είναι καλύτερος του δημόσιου.
Όπως δεν εκπαιδεύονται οι κληρωτοί, έτσι δεν εκπαιδεύονται και οι υπάλληλοι. Γιατί αν εκπαιδευτούν θα επισκιάσουν τον προϊστάμενο. Για τον ελληνικό ιδιωτικό τομέα το πρόβλημα είναι οι overqualified, γιατί ξέρουν πολλά. Και αυτό οδηγεί σε αναξιοκρατία ανάλογη αυτής του δημοσίου. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας κατέρρευσε 20-30 χρόνια πριν το δημόσιο.
Κατά τα λοιπά, αν έχεις μια κυβέρνηση που υιοθετεί πολιτικές «ανοιχτών συνόρων», «όλη η γη μια αγκαλιά», ή «φούντα, ******, επιστροφή στη φύση», δεν περιμένεις να γίνουν πολλά στον τομέα της άμυνας.
@mple
«Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μέσω του μοναδικού τρόπου που υπάρχει γι’ αυτό τον σκοπό: Σκληρός Νεοφιλελευθερισμός και όποιος αντέξει.»
Φαντάζομαι ότι όταν το λες ότι (α) για να αντιμετωπίσουμε τους τούρκους χρειαζόμαστε μια συγκεκριμένη οικονομική πολιτική και (β) ότι η συγκεκριμένη οικονομική πολιτική είναι ο «νεοφιλελευθερισμός» (;), αστειεύεσαι, σωστά;
Εξαιρετικος οπως παντα!
Η αυξηση της θητειας ειναι επιβεβλημενη.
Επισης μια πολιτικη κινητρων για περισσοτερους Ι1 οπλιτες και οχι κοπανατζηδες επιβαλετε!
Τελος οι νησιδες ειναι πολλες και η ανακαταληψη δυσκολη. Μονο το ισοδυναμο κτυπημα απο εμας μενει.
Με αφορμή την πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση του κ. Ταξχου και συνεχίζοντας το σκεπτικό της τελευταίας παραγράφου, σχετικά με την απαίτηση για κατάλληλη προετοιμασία, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις, εντελώς μεταξύ μας, στο φιλόξενο ιστολόγιο του Βελισάριου.
Τα σύγχρονα οπλικά συστήματα είναι αρκετά περίπλοκα και εξειδικευμένα. Η υποστήριξη αυτών απαιτεί κατάλληλο εξοπλισμό, εκπαιδευμένο προσωπικό, επαρκές απόθεμα ανταλλακτικών υποστήριξης, δυνατότητα επισκευών ανώτερου βαθμού ή κλιμακίου συντήρησης, καθώς επίσης και δυνατότητα προμήθειας – επισκευής υλικών. Στην καλύτερη περίπτωση, συνάπτεται μία σύμβαση υποστήριξης (συνήθως με την κατασκευάστρια εταιρεία), μέσω της οποίας καλύπτονται οι απαιτήσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν από τον ΣΞ, το ΠΝ ή την ΠΑ.
Δυστυχώς, αυτό είναι μάλλον η εξαίρεση παρά ο κανόνας. Έτσι, τα περισσότερα οπλικά συστήματα, αν και κόστισαν αρκετά χρήματα, σε μεγάλο βαθμό αφέθηκαν στις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού για την υποστήριξή τους. Ως εκ τούτου, παρουσιάζουν χαμηλές διαθεσιμότητες, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό είναι γνωστές στον δυνητικό μας αντίπαλο, είτε μέσω νατοϊκών διαύλων, είτε με απλή παρατήρηση των δραστηριοτήτων μας. Π.χ., έχοντας παλαιότερα υπηρετήσει επί σειρά ετών στην 114ΠΜ, μία κατά γενική ομολογία πολύ σκληρή Μονάδα της ΠΑ, θυμάμαι ότι γίνονταν δεκάδες πτήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας (παλαιότερα με Α/Φ Mirage F1 και τώρα με M2000 και Μ2000-5). Σε πρόσφατες επισκέψεις μου στη Μονάδα, οι απογειώσεις ήταν τόσο σπάνιες, που προσωπικό έβγαινε από τα γραφεία για να τις παρακολουθήσει… Η δραματική πτώση του πτητικού έργου είναι εμφανής. Για όσους δεν το έχουν παρατηρήσει, το αεροσκάφος κάνει θόρυβο όταν απογειώνεται… Ένα καφέ να κάτσει να πιει κάποιος στο Σχηματάρι, μπορεί άνετα να εκτιμήσει στατιστικά τον ρυθμό πτήσεων, χωρίς καν να σηκωθεί… Εκτιμώ ότι αναλόγως μπορεί κανείς να συμπεράνει τις διαθεσιμότητες των οπλικών συστημάτων του ΣΞ και του ΠΝ. Οπότε, ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας σχετικά με τις “απόρρητες” διαθεσιμότητες…
Ακόμα περισσότερο, όταν δεν υπάρχουν ανταλλακτικά και γενικότερα δυνατότητες υποστήριξης, πέραν της χαμηλής διαθεσιμότητας εμφανίζονται και άλλα προβλήματα, καθώς φθίνει η εκπαίδευση του προσωπικού (αφού δεν έχει ανταλλακτικά για να προβεί στις απαιτούμενες επισκευές – συντηρήσεις), το ηθικό δεν είναι στο καλύτερο επίπεδο και η γενικότερη κατάσταση είναι μάλλον άσχημη, οδηγώντας σε μία κακή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Νομίζω ότι η γενική εικόνα απέχει από το οργανωμένο σύστημα που παρέχει αποτροπή. Επίσης, ακριβώς λόγω της εξειδίκευσης και της πολυπλοκότητας των οπλικών συστημάτων, δεν είναι δυνατή η ταχεία βελτίωση της διαθεσιμότητάς τους, π.χ, σε καιρό κρίσεως – πολέμου. Δηλαδή, δεν ειναι δυνατόν σε μία εβδομάδα ή δύο να κάτσουμε μέσα όλοι μαζί και να φτιάξουμε τα οπλικά μας συστήματα. Ο,τιδήποτε γίνεται, είναι μακροπρόθεσμο, ενώ συνήθως απαιτούνται ειδικά ανταλλακτικά από το εξωτερικό, με σημαντικούς χρόνους παράδοσης.
Σε μεγάλο βαθμό, τα προβλήματα αυτά οφείλονται στο δύσκολο θεσμικό πλαίσιο περί προμηθειών αμυντικού υλικού (νόμος 3883/2010 και 3978/2011), το οποίο υποτίθεται ότι διασφαλίζει τη διαφάνεια. Όμως, ο σκοπός του νομικού πλαισίου είναι ο καθορισμός των διαδικασιών για την προμήθεια αμυντικού υλικού (υλικών και υπηρεσιών υποστήριξης, εν προκειμένω), βεβαίως με διαφάνεια, αλλά όχι η πλήρης αδυναμία υλοποίησης οποιασδήποτε σύμβασης, ακόμα και για στοιχειώδεις συμβάσεις υποστήριξης τον οπλικών συστημάτων, που έχει ήδη πληρώσει από το υστέρημά του ο ελληνικός λαός.
Υποτίθεται ότι οι προαναφερθέντες νόμοι και ιδίως ο 3978/2011 προέκυψαν από ανάλογες ευρωπαϊκές οδηγίες. Ας δούμε όμως τι κάνουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Διαβάζοντας πρόσφατα σχετικά με το πρόγραμμα προμήθειας του Βελγίου για 34 μαχητικά Α/Φ, με σκοπό την αντικατάσταση των παλαιών F-16 που διαθέτει, διάβασα το εξής: “για την προμήθεια των μαχητικών, το Βέλγιο επικαλέσθηκε το Άρθρο 346 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (TFEU), το οποίο επιτρέπει στα Κράτη Μέλη να μην εφαρμόζουν τους αυστηρούς κανονισμούς δημοσίων προμηθειών, αλλά ταυτόχρονα περιορίζει σημαντικά τους παράγοντες που μπορούν νόμιμα να ληφθούν υπόψη στην επιλογή του αναδόχου” (περιοδικό Ελληνική Άμυνα & Τεχνολογία, τεύχος 96, Ιαν. 18, σελ. 20). Με άλλα λόγια, το Βέλγιο, το οποίο δεν αντιμετωπίζει κανέναν κίνδυνο εξ όσων γνωρίζω ή μπορώ να φανταστώ, επικαλείται τη συγκεκριμένη διάταξη της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λαμβάνοντας “τα μέτρα που θεωρεί αναγκαία για την προστασία ουσιωδών συμφερόντων της ασφαλείας του” (http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/HTML/?uri=CELEX:12012E/TXT&from=EN ). Και η Ελλάδα κύριε; Να σημειωθεί ότι υπάρχει σαφής αναφορά μνεία στο εν λόγω άρθρο, στον νόμο 3978/2011. Με άλλα λόγια, εάν θέλαμε να παρακάμψουμε το ισχύον νομικό πλαίσιο (το οποίο σαφώς και απαιτεί αναθεώρηση για να γίνει λειτουργικό) υπάρχει νομική διέξοδος.
Εν κατακλείδι, θα ήθελα να επισημάνω το εξής: προ κρίσης, η χώρα προέβη σε μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα (κυρίως τα έτη 1997 – 2003). Πολλά εξ αυτών δεν έγιναν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, υπήρξαν παραλείψεις και μη ορθές επιλογές, ενώ δεν ελήφθη υπόψη η υποστήριξη. Για να μην πάω στις κατηγορίες περί “ωφέλιμων πληρωμών”, οι οποίες είναι άλλωστε αποδεδειγμένες, τουλάχιστον για τον Άκη. Όμως, καλώς ή κακώς, ο λαός έχει πληρώσει τα χρήματα αυτά. Τα οποία ανέρχονται συνολικά σε ύψος της τάξης των 28 δισ. ευρώ, εάν θυμάμαι καλά, σύμφωνα με τον Υστγο ε.α. Κωνσταντίνο Φράγκο. Δικαιούμαστε λοιπόν σήμερα να μην υποστηρίζουμε με το βέλτιστο τρόπο τα οπλικά συστήματα αυτά, οδηγώντας τα στην απαξίωση; Και όλα αυτά, ενώ παράλληλα παρατηρούμε τουλάχιστον κατά την τελευταία πενταετία ότι όλος ο κόσμος γύρω μας φλέγεται;
@Konstantinos Zikidis
Αντισμήναρχε,ακόμη και σε τομείς πολύ λιγώτερο δύσκολους,αλλά πάντως κρίσιμης σημασίας,έχει σημειωθεί «καθίζηση».
Πέρα από διαθεσιμότητες κύριων οπλικών συστημάτων του ΕΣ,για παράδειγμα,έχει υποστεί φθορά και ὁ στόλος των οχημάτων γενικής και ειδικής χρήσεως,και γενικώς πάσης φύσεως.
Έχω ακούσει από όχι έναν και δύο,αλλά πολύ περισσότερους,μονίμους και στρατευσίμους,αποκαρδιωτικά πράγματα για την κατάσταση και τις διαθεσιμότητες του τροχαίου υλικού.
Ἡ κατάσταση κρύβεται κάτω από το χαλί με την διαρκή συρρίκνωση του ΕΣ,αλλά μία επαναφορά σε πρότερα μεγέθη,(λέμε τώρα),θα υπονομευθεί απλώς και μόνο από την ανεπάρκεια τροχαίου υλικού,ἄν θελήσουμε να μήν μείνουμε στα χαρτιά και την ευημερία των αριθμών,και ιδίως σε περίπτωση που απαιτηθεί σοβαρής κλίμακος κινητοποίηση.
Πλέον των όσων πολύ σωστά αναφέρει παραπάνω ο Κος Ζηκίδης, θα ήθελα να επισημάνω ότι η δυσπραγία στην κατάρτιση συμβάσεων υποστήριξης η οποία υπονομεύει την διαθεσιμότητα κρίσιμων αμυντικών συστημάτων με ότι αυτό συνεπάγεται για την εθνική άμυνα, δεν είναι προϊόν της παρούσας οικονομικής κρίσης καθώς ξεκίνησε αρκετά πριν από αυτή.
Συγκεκριμένα, το νομικό καθεστώς που κατέστησε εξαιρετικά περίπλοκη, χρονοβόρα και σε πολλές περιπτώσεις ανέφικτη την σύναψη συμβάσεων υποστήριξης καθιερώθηκε πριν περίπου 12 χρόνια, την άνοιξη του 2006 επί υπουργίας Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου με τον Ν. 3433/06, ο οποίος αντικατέστησε προγενέστερο νόμο του 1987.
Παρά το γεγονός ότι η δυσλειτουργικότητα του νέου νομικού πλαισίου έγινε πολύ σύντομα αντιληπτή από τους επιτελείς και την ηγεσία των Ε.Δ. και ενώ κρίσιμα αμυντικά συστήματα είχαν αρχίσει να υποφέρουν, ουδείς πίεσε στο να γίνει κάποια τροπολογία που θα έδινε λύσεις. Ακόμη και όταν ήρθε ο νόμος 3978/2011 επί υπουργίας Βενιζέλου δεν έδωσε ουσιαστικά καμία λύση στο πρόβλημα.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι τα αμυντικά συστήματα άρχισαν να υποφέρουν ήδη από το 2007 έχοντας εξαντλήσει το απόθεμα ανταλλακτικών τους ήδη από μία εποχή που το ‘δανεικό’ χρήμα για προμήθειες και έργα άλλων φορέων έρεε άφθονο….
Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι σε πολλές περιπτώσεις το κόστος που απαιτείται για την αποκατάσταση της λειτουργίας ενός κρίσιμου συστήματος είναι πραγματικά αμελητέο (π.χ. 10-20 χιλ. ευρώ), τα χρήματα είναι διαθέσιμα στους κατάλληλους κωδικούς αλλά η προμήθεια αδυνατεί να εκτελεστεί λόγω της δυστροπίας του νομικού πλαισίου. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ούτε ο ίδιος ο κατασκευαστής ενός συστήματος δεν μπορεί να εκπληρώσει τις απαιτήσεις του νόμου για να αναλάβει την επισκευή του.
Κατόπιν των ανωτέρω, είχα πάντοτε την απορία γιατί η ηγεσία των Ε.Δ. δεν πιέζει με κάθε τρόπο για να δοθεί λύση σε αυτό το μείζον πρόβλημα που υποσκάπτει ουσιαστικά την μαχητική ικανότητα των Ε.Δ. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω γιατί διαχρονικά και επί τόσο πολλά χρόνια συμβαίνει αυτή η εντελώς παθητική στάση.
Εάν η κύρια αιτία για τις χαμηλές διαθεσιμότητες κύριων οπλικών συστημάτων είναι ο νόμος περί προμηθειών, τότε είμαστε άξιοι αυτού που φαίνεται να έρχεται.
Ασφαλώς και υπεύθυνοι για την θλιβερή αυτή κατάσταση, είναι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια ανέλαβαν διαδοχικά την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δεν ξέρω τι μπορεί να ξυπνήσει τους κοιμώμενους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες. Αλλά και την κοινωνία γενικότερα.
Η απώλεια εθνικού εδάφους, ίσως;
Το ζήτημα των εξοπλιστικών διαδικασιών είναι κεντρικό ζήτημα αμυντικής πολιτικής (ασφαλώς λιγότερο «σέξυ» από το τελευταίο διαμέτρημα υποπολυβόλων, αλλά απείρως πιο σημαντικό από αυτό) και θα μας απασχολήσει προσεχώς αναλυτικά.
Μία μόνον σκέψη, σε σχέση με τα όσα ανέφεραν οι κκ Ζηκίδης και Κασσωτάκης: η εποχή που πρωτοεμφανίζεται το πρόβλημα (περίπου το 2007, όπως αναφέρεται) είναι κι η εποχή που στην πραγματικότητα η τότε κυβέρνηση αρχίζει να προσπαθεί να περιστείλει τις κρατικές δαπάνες (επειδή αντιλαμβάνεται ότι έχουν ξεφύγει πλέον). Επειδή στην Ελλάδα είναι πιο εύκολο να περιστείλεις αμυντικές δαπάνες απ’ ότι, ας πούμε, φαρμακευτικές που έχουν εξώφθαλμα και προκλητικά ξεφύγει, προτιμάται η περιστολή των αμυντικών δαπανών. Κι επειδή το εκλογικό ακροατήριο της τότε κυβέρνησης μπορεί να ήταν και κάπως ευαίσθητο και ως ως προς τις αμυντικές δαπάνες, ελήφθη μέριμνα ώστε αυτές να περικοπούν εντέχνως και «διακριτικά».
Αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να ηχεί (βλαχο)μακιαβελικό και υπερβολικό, κι ενδεχομένως να είναι. Όμως η υπόθεση της προσχηματικής μη-παραλαβής των υποβρυχίων 214 προκειμένου αυτά να μην πληρωθούν, δείχνει μια σαφή πρόθεση να περισταλούν οι αμυντικές δαπάνες, κι αυτό να γίνει στα μουλωχτά. Κι αφού έγινε αυτό σε μεγάλη κλίμακα, μπροστά στα μάτια μας (με τα 214), αρχίζουν να μπαίνουν σκέψεις και για τα μικρότερα.
Εν καιρώ, αυτά θα τα δούμε αναλυτικά, όμως.
Η μεγάλη καταστροφή συντελέστηκε όχι τόσο επί υπουργίας Σπηλιωτόπουλου -αν και τότε ξεκίνησε- αλλά στη συνέχεια.
Μεϊμαράκης-Βασιλάκος-Βενιζέλος-Μπεγλίτης.
Νομίζω στη μακρά λίστα ανίκανων που διαχειρίστηκαν μεταπολιτευτικά τα της Εθνικής Άμυνας, κυρίως οι τρεις πρώτοι, ευθύνονται με κάθε τρόπο, για όλα όσα συζητάμε στα περί προμηθειών, εξοπλισμών, ανταλλακτικών κ.λπ.
Μεϊμαράκης Βασιλάκος, δεν υπέγραψαν στη διάρκεια της θητείας τους απολύτως τίποτε, τίποτε όμως, και μάλιστα υπερηφανεύονταν γι’ αυτό.
Ο δε γαλάζιος Ευ. Βασιλάκος, (Διευθυντής της Γραμματείας Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγράμματος της ΝΔ από το 2004 έως το 2006 ανάμεσα στα άλλα), μια χαρά συνεργάστηκε και με τον πράσινο Ευ. Βενιζέλο, προκειμένου η καταστροφή που επέφεραν να είναι σχεδόν μη αναστρέψιμη.
Ας μην έχουμε κοντή μνήμη. Οι σημερινοί ιδεοληπτικοί άχρηστοι, απλώς τα βρήκαν έτοιμα.
Αλλά, όπως γράφει ο Βελισάριος πιο πάνω, αυτά πράγματι κάποια στιγμή πρέπει να ειπωθούν.
Προς το παρόν, θέλω να επισημάνω, ότι προέχει η διαχείριση της άμεσης απελευθέρωσης των δύο στελεχών του ΕΣ. Και επειδή διαβλέπω ήδη μια κούραση στο Τύπο, θεωρώ ότι θα είναι καθοριστικό για την υπόθεσή τους, το αν ο ελληνικός λαός θα συνεχίζει να νοιάζεται ή θα τους ξεχάσει.
Το θέμα τους, πρέπει με κάθε τρόπο να συντηρείται στη πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, πιέζοντας συνεχώς και καθημερινά τους πολιτικούς. Διαφορετικά, νάστε σίγουροι ότι το ελληνικό κράτος θα κάνει αυτό που διαχρονικά κάνει πάντα για τους ανθρώπους του, ζωντανούς ή πεσόντες. Θα τους γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
@ scarab
…πιέζοντας συνεχώς και καθημερινά τους πολιτικούς να κάνουν τι, να δώσουν ανταλλάγματα για να γυρίσουν τα «παιδιά» πίσω μια ώρα νωρίτερα? Όχι φίλε μου. Καταλαβαίνω τους συγγενείς και φίλους αλλά ούτε η ζωή τους κινδυνεύει ούτε τίποτα. Αν δώσουμε ανταλλάγματα απλά για να γυρίσουν μια ώρα νωρίτερα ας αλλάξουμε απο τώρα διαβατήρια να βγάλουμε Τούρκικα.
Σχετικά με τη σύλληψη των δύο στελεχών του στρατού μας στον Έβρο και την διαχείριση που ακολούθησε από ελληνικής πλευράς, με παραξένεψε πολύ το γεγονός ότι το «παράπτωμα» που ας υποθέσουμε ότι συνέβη όπως αναφέρει το κατηγορητήριο αντιμετωπίζεται ως αυτόβουλη πράξη πολίτη και όχι στελέχους των Ε.Δ. μιας χώρας, …το «συμμαχικής» το παραλείπουμε.
Μπορώ να καταλάβω αυτή την αντιμετώπιση από πλευράς Τουρκίας για τους δικούς της εσωτερικούς-επικοινωνιακούς λόγους, στο κάτω-κάτω κάνουν πολύ χειρότερα στους δικούς τους, όμως δεν μπορώ να καταλάβω πως οι ελληνικές Ε.Δ. συναινούν σε αυτή την προσέγγιση αποδεχόμενες την εκδίκαση των δύο στελεχών τους ως όντες κοινοί παραβάτες του τουρκικού ποινικού δικαίου.
Αν όντως εισήλθαν σε «απαγορευμένη» τουρκική περιοχή, δεν το έπραξαν ως πολίτες στην άδειά τους πηγαίνοντας για κυνήγι ή ψάρεμα αλλά σε ώρα υπηρεσίας εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή. Αν παρανόμησαν, η ευθύνη δεν βαρύνει τους ίδιους αλλά την Υπηρεσία που εκπροσωπούν, η οποία θα έπρεπε να είχε μεριμνήσει καλύτερα για τη σήμανση της οριογραμμής, για την ενημέρωση/εκπαίδευσή τους, να τους είχε αξιολογήσει και αν τους είχε κρίνει ακατάλληλους να μην τους είχε αναθέσει τέτοια καθήκοντα. Με την ίδια λογική, γιατί η ελληνική πολιτεία κατήγγειλε για το περιστατικό εμβολισμού του «Γαύδος» την Τουρκική Πολιτεία και δεν στράφηκε νομικά κατά του Κυβερνήτη και του πηδαλιούχου του Τουρκικού Πλοίου?
Η γνώμη μου είναι ότι από την πρώτη στιγμή η Ελλάδα ως κράτος, μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών, θα έπρεπε να αναλάβει την πλήρη ευθύνη των πράξεων των στελεχών της και να μην δεχτεί την δίωξή τους ως παραβάτες του ποινικού δικαίου. Με αυτή την λογική μου φαίνεται παράξενο πως δεν τους κατηγορούν και για παράνομη οπλοφορία!
Επίσης, αν κοιτάξουμε λίγο και την διεθνή πρακτική σε παρόμοια επεισόδια: π.χ. Σύλληψη Αμερικανών ναυτών του USN από τους Ιρανούς στον Περσικό Κόλπο μετά την κατά λάθος είσοδο στα περσικά χωρικά ύδατα, σύλληψη Αμερικανών αεροπόρων του P-3 στην Κίνα μετά την σύγκρουση με το κινεζικό μαχητικό κλπ, ουδείς οδηγήθηκε σε δικαστήριο αλλά αντίθετα το θέμα διευθετήθηκε μεταξύ των κρατών. Και σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε για χώρες με άκρως ψυχροπολεμικές σχέσεις και όχι για «υποτιθέμενους» συμμάχους…
Όσον αφορά το γεγονός καθαυτό, χωρίς να έχω κάποια πληροφορία, μου φαίνεται πιθανότερο ότι οι Τούρκοι είχαν στήσει ενέδρα εντός του εδάφους τους για να τσιμπήσουν κάποιους δικούς τους που είχαν πληροφορίες ότι θα πήγαιναν να την κάνουν προς Ελλάδα, αλλά τους έκατσαν ουρανοκατέβατοι οι δικοί μας και έκαναν την τύχη τους…
@Ιώαννης Κασσωτάκης
Έτσι όμως δεν απαντάται το απλό ερώτημα: πώς και γιατί πέρασαν τα δύο στελέχη εντός του εδάφους της Τουρκίας; Γιατί τα λεγόμενα στην απολογία τους είναι φαιδρά. Θα πρέπει να ήταν κλινικά ηλίθιοι για να κυνηγούν… τρέχοντας με μεγάλη ταχύτητα, ίχνη τα οποία κινούνται από την Ελλάδα προς την Τουρκία, μήπως και ξεφύγουν… λαθρομετανάστες (τους οποίους προσπαθούν να αποτρέψουν να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα). Κι έτρεχαν τόσο γρήγορα που δεν είδαν τα εξόφθαλμα ίχνη της οριογραμμής. Υποθέτει κανείς πώς θα πρέπει να είχαν σπάσει το φράγμα του ήχου μπαίνοντας στο έδαφος της Τουρκίας. Και δεν πέρασαν μέσα για δέκα, είκοσι ή πενήντα μέτρα αλλά για 253(sic) μέτρα. Δουλευόμαστε μεταξύ μας, δηλαδή. Καλά που τους έπιασαν, γιατί αλλιώς θα έφταναν Κωνσταντινούπολη «κυνηγώντας τα ίχνη στο χιόνι».
(Παρεμπιπτόντως, αφού το πρόβλημα προέκυψε από «απώλεια προσανατολισμού», γιατί πλέον οι περίπολοι είναι… ολόκληρες ομάδες μάχης; Θα αρκούσε να δώσουν GPS στις διμελείς περιπόλους…)
Αμετανόητη όμως η Ελλάς, επαναλαμβάνει με αυτοπεποίθεση τα λάθη του παρελθόντος. Ετοιμάζεται πάλι να πετάξει τα λεφτά της στη θάλασσα. Προμηθευόμενη φρεγάτες, όπως παλιότερα υποβρύχια, Σούπερ Βήτα, ΜΕΚΟ κοκ. Ε, εντάξει, δεν μπορούν να σωθούν όλοι, κάποιες χώρες δεν θα δουν το αύριο.
@ npo
Ποιος μίλησε για ανταλλάγματα; Λέω μόνο, ότι χωρίς συνεχή πίεση -όποια χρειάζεται να είναι αυτή- το θέμα που τις πρώτες ημέρες είχε ξεσηκώσει ιερή αγανάκτηση, σε λίγο θα ξεχαστεί. Και αυτό. Όπως ξεχάστηκαν ήδη τα προηγούμενα.
Σχετικά με τους 2, με Ισλαμικές Δικτατορίες δεν μπορείς να έχεις ψευδαισθήσεις ότι θα πάρεις πίσω τους ανθρώπους σου χωρίς ανταλλάγματα. Εδώ δεν σέβονται τους πολίτες τους. Αν η κυβέρνηση ακολουθήσει την τακτική της υπομονής και της ΄νόμιμης διαδικασίας’ οι άλλοι έχουν τρόπους να πιέσουν την ελληνική κοινή γνώμη και να σου κάνουν πόλεμο νεύρων. Να τους βάλουν σε χωριστά κελιά, να σταματήσουν τα επισκεπτήρια, να τους πανε στην ανατολική Τουρκία κτλ. Και ο στόχος φοβάμαι δεν είναι καν αυτός,είναι η υπονόμευση του ηθικού των στρατιωτών μας.
Είναι πολύ βασικό ο πιτσιρικάς 18χρονος φαντάρος που αυτή τη στιγμή που γράφω απο το σπιτάκι μου, φυλάει νύχτα κάπου στις Οινούσσες, να έχει το αίσθημα ότι αν του συμβεί κάτι άσχημο η χώρα του δεν θα τον ξεχάσει.
@ scarab
Δεν καταλαβαίνω… Αν όχι ανταλλάγματα, τότε τι?
Μιλάς σαν να τους έχει συλλάβει η Ελληνική κυβέρνηση. Να κάνουμε μια διαδήλωση τότε.. Είμαι βέβαιος πως θα λυθεί το πρόβλημα.
Λίγη υπομονή και θα επιστραφούν. Τα υπόλοιπα είναι για να μην κοιτάμε το δάσος. Εθνικό μας σπόρ δυστυχώς..
@ΕΚΑΤΟΝΤΕΣΣΑΡΗΣ
Και που να τα πετάξει κατά τη γνώμη σας και γιατί?
@ npo
Να κάνω σαφές αυτό που λέω: Με αυτήν ειδικά την κυβέρνηση, αν δεν κρατηθεί ψηλά στην επικαιρότητα το θέμα των δύο, είναι σίγουρο ότι θα αφεθούν να σαπίζουν στην Ανδριανούπολη, ή κάπου πιο βαθιά αργότερα. Πρέπει με κάποιον τρόπο, να καταλάβουν καλά στην κυβέρνηση,ότι αποτελεί μείζον ζήτημα που τους κοστίζει πολιτικά και τους φθείρει καθημερινά. Πως αλλιώς να το πω;
Τώρα, μια και αναφέρθηκαν τα ανταλλάγματα, τέτοια θα μπορούσαν ας πούμε να είναι και 4 συλληφθέντες της Jandarma (σώμα πραιτωριανών του Erdogan και όχι απλοί στρατοχωροφύλακες) θα μπορούσαν να είναι και κάποιοι υπάλληλοι του Προξενείου, θα μπορούσε να είναι ο εκλεγμένος Μουφτής τους, οτιδήποτε πονάει το καθεστώς απέναντι. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν. Εδώ βέβαια, αρχίζουν άλλα ερωτηματικά.
@ scarab
Το τυράκι το βλέπεις. Την φάκα την βλέπεις?
Υ.Γ. Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό, αλλά κι η εμπιστοσύνη μου προς την κρίση του απλού Έλληνα πολίτη είναι ακόμα μικρότερη.. Δυστυχώς..
@ Προβοκάτωρ
Το θέμα είναι να μην τα πετάξει.
@ΕΚΑΤΟΝΤΕΣΣΑΡΗΣ
Μα δεν νομίζω ότι πετάει στην συγκεκριμένη περίπτωση διότι δεν πρόκειται για δικά της χρήματα αν και δεν είμαι βέβαιος για το όλο ζήτημα της επιστροφής των όποιων κερδών από ελληνικά ομόλογα που έχουν κερδίσει οι κακοί Ευρωπαίοι..
@ Προβοκάτωρ
Το ναυτικό έχει τη δυνατότητα να καταπιεί όλους τους πόρους που διατίθενται για την άμυνα με δυό υπογραφές. Και θα πάμε στο 2050 με το κράνος που φοράει ο Έλληνας στρατιώτης, την αντιβαλλιστική προστασία που (δεν) έχει, τις διόπτρες που (δεν) έχει, τα μέσα επικοινωνίας και επίγνωσης της κατάστασης που (δεν) έχει κοκ.
@ΕΚΑΤΟΝΤΕΣΣΑΡΗΣ
Το ΠΝ μάλλον πληρώνει (και όλοι μας ασφαλώς..) λάθη του παρελθόντος και δεν δείχνει να έχει βάλλει μυαλό.
Η κατάσταση των κυρίων μονάδων επιφάνειας είναι γνωστή μάλλον και ως εκ τούτου δεν θεωρώ πως υπάρχει αντίρρηση για την μάλλον επείγουσα(;) ανάγκη ενισχύσεως – ανανέωσης τους.Εκτός και αν θεωρούμε ότι δεν μας είναι απαραίτητο σύγχρονο και αποτελεσματικό ΠΝ και πως τη δουλειά μπορεί να την βγάλει η Π.Α.
Τα προβλήματα του Έλληνα στρατιώτη που αναφέρετε είναι μάλλον τριτεύοντα.
Όσον αφορά την μοιρασιά της πιθανής πίτας κερδών ομολόγων που προανέφερα, αυτό είναι ένα ζήτημα προτεραιοτήτων ίσως του τελευταίου εμπαε.
Αν ήθελε η ελληνική κυβέρνηση, οι δύο στρατιωτικοί θα είχαν επιστρέψει το αργότερο την επόμενη μέρα της σύλληψης τους. Από τη στιγμή που είναι κυβερνητικοί υπάλληλοι, το Υπ. Εξωτερικών μπορούσε να τους αποδώσει διπλωματικό status και κατά συνέπεια διπλωματική ασυλία. Κατόπιν τούτου, οι τουρκικές αρχές το μόνο που μπορούσαν να κάνουν θα ήταν να τους απελευθερώσουν αμέσως και ως παραβάτες της τουρκικής νομοθεσίας να τους χαρακτηρίσουν ως Ανεπιθύμητα Πρόσωπα (Personae Non Gratae) και να τους δώσουν προθεσμία κάποιων ωρών για να εγκαταλείψουν την Τουρκία.
Όμως, ο Πρωθυπουργός μας, απέκλεισε αυτή την λύση δηλώνοντας ότι: «Δεν επιθυμεί να μετατρέψει ένα κοινό συνοριακό επεισόδιο σε διπλωματικό το οποίο θα μπορούσε να διαταράξει τις διεθνείς μας σχέσεις».
Αυτό ίσως να ίσχυε την πρώτη (άντε και τη δεύτερη) μέρα, στη συνέχεια όμως από τη στιγμή που οι δύο παραπέμφθηκαν στην τουρκική δικαιοσύνη, άρχισαν να γίνονται εκατέρωθεν δηλώσεις από υπουργούς και πρωθυπουργούς και ενημερώθηκε το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, το επεισόδιο έχει εκ των πραγμάτων ξεφύγει από την κατηγορία του «απλού συνοριακού» και έχει καταστεί «σοβαρό διπλωματικό».
Κατόπιν των ανωτέρω, δεν μπορώ να καταλάβω την άρνηση του Υπ. Εξωτερικών να «καθαρίσει» άμεσα την κατάσταση χορηγώντας διπλωματική ιδιότητα στους συλληφθέντες. Αφού επιστρέψουν, η στρατιωτική δικαιοσύνη μπορεί να κρίνει ποιος είχε ευθύνη για το περιστατικό και πόση. Κατά τη γνώμη μου, η «εγκατάλειψη» του στρατιωτικού προσωπικού από την πολιτική ηγεσία είναι μέγα θέμα και θα πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά ως προς της αιτίες της: Αν είναι άλλο ένα επεισόδιο της ήδη αποδεδειγμένης ανικανότητας της παρούσας κυβέρνησης να χειριστεί ακόμη και απλά θέματα ή αν υπάρχει από πίσω κάτι άλλο ποιο ανησυχητικό.
@Εκατοντεσσάρη. Τα κράνη, τα αλεξίσφαιρα, οι διόπτρες είναι μια ελάχιστη δαπάνη της τάξης των μερικών δεκάδων εκ. ευρώ κατά την ταπεινή μου γνώμη. Ο ελληνικός στρατός μπορεί ακόμη και τώρα να τα βρει, για παράδειγμα αξιοποιώντας αντισταθμιστικά οφέλη απο παλιότερες συμβάσεις, όπως έκανε το ναυτικό και εγκατέστησε θερμικές κάμερες ελληνικής σχεδίασης στο σύνολο σχεδόν των κυρίων μονάδων. Οπότε όχι, η ναυπήγηση των Belh@ra, αν γίνει ποτέ, δεν πρόκειται να στερήσει το στρατό ξηράς από τα απαραίτητα. Φυσικά, το γεγονός ότι δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να βρούμε τα στοιχειώδη για τους πεζικάριους και τις ΕΔ ενώ αυτό είναι τόσο απλό μεγιστοποιεί την ευθύνη των «αρμόδιων».
Αν η Τουρκία δεν ειναι 300% σίγουρη οτι μπορεί να κυριαρχήσει στο Αιγαίο και στον αέρα.δεν σκεφτεται καν κατι περισσοτερο..Και μπορεί εσωτερικα να υπαρχει η γνωστή ελληνοφαγωμάρα,διαφεύγει απο πολλους οτι η Τουρκία κάνει και αμυντκά έργα στον Εβρο(πχ Καραγατς) ..για να ανακόψει μια μαζικη προέλαση των ελληνικών Τ.Θ στον Εβρο.Οπότε είναι λογικό να πηγαίνουν εκεί οι δαπάνες.Μην ξεχνάμε εχουμε διαθεσει 25-28 δις ευρω για την Αμυνα τα οποάι θα ξεπληρωθουν στα 40-45 δις ευρω με τους τόκους..Και αναμενεται την επόμενηδεκαετια να διατεθούν 10-15 δις ευρω (σιγα σιγα η οικονομια θα πάρει μπροστα με δανεια θα ειναι και αυτα ) Επιπλεον 2 δις ευρω ετησίως παγια..Δημόσια έσοδα παντα γυρω στα 50 δις ευρω με 23-24 δις μισθοι συνταξεις.και εξυπηρετηση 300 δις ευρω χρέος και ΑΕΠ γυρω στα 180-200 δις δολλ.Η Τουρκια εχει ΑΕΠ 1 τρις ..και μπορεί να διαθετει 15 δις ευρω ετησιως αν το θελησει
@ Ioannis Kassotakis
Το ΥΠΕΞ έχει σχετική εμπειρία. Κάπως έτσι εγκατέλειψε και τον Οτσαλάν στα χέρια του καθεστώτος της Άγκυρας. Και δεν μέμφομαι τους διπλωμάτες μας που είναι εξαίρετοι, το Υπουργείο μέμφομαι, το οποίο είναι υποχρεωμένο να ακολουθεί τις οδηγίες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.
@ Προβοκάτωρ
Το ΠΝ έχει σκαριά που μπορεί να εκσυγχρονίσει. Οι ιστοί των STANDAARD μπορούν να αντικατασταθούν και να δεχθούν σύγχρονα ραντάρ διάταξης φάσης, ενώ ο εκτοξευτής Mark 29 στη θέση Β μπορεί να αντικατασταθεί με VLS. Δε χρειάζεται να το παίζουμε Κολωνακιώτες και να αλλάζουμε γιωτ κάθε δυο χρόνια τη στιγμή, που και μέσα από αυτό το blog έχουμ επισημάνει τόσες σοβαρές ελείψεις.
Αυτά που αναφέρετε για τα ομόλογα δεν μπορώ να τα παρακολουθήσω διότι είμαι φυσικών όχι οικονομικών επιστημών. Ως φυσικός το μόνο που μπορώ να διαβεβαιώσω είναι ότι τα λεφτά δε φυτρώνουν σε κήπο.
ΥΓ. Ένα πλοίο είναι μια εξωφρενικά ακριβή μονάδα με απάδεκτα περιορισμένες ικανότητες, πλήρως εξαρτημένο από εναέριες πλατφόρμες για να κάνει το οτιδήποτε, πχ να εκτοξεύσει ένα Χαρπούν. Το Χαρπούν έχει υπερτριπλάσια εμβέλεια από το ραντάρ του πλοίου, οπότε, χωρίς δεδομένα από ΑΦΝΣ ή Ε/Π δε γίνεται (εκτός αν περιμένεις κάποιες συγκεκριμένες μέρες του καλοκαιριού). Αλλά κι αν το πλοίο εντοπίσει με το δικό του ραντάρ άλλα πλοία, εξαρτάται από εναερια πλατφόρμα για να του πει αν μπορεί να τα πυροβολήσει. Διότι, ακόμα και στη σύγχρονη εποχή με τις τεχνικές ISAR και ELINT, και πάλι απαιτείται να πάει ένα αεροσκάφος, μάλλον μαχητικό, να αναγνωρίσει το στόχο, (είτε επειδή ο οπτικός ορίζοντας είναι μικρότερος από τον ορίζοντα ραντάρ, είτε επειδή ο καιρός είναι σούπα, είτε επειδή είναι βράδυ) γιατί η PERRY μπορεί να μην είναι τουρκική αλλά αιγυπτιακή. Πολύ μεγάλη φασαρία μόνο και μόνο για να βγάλετε 8 Χαρπούν (ή Εξοσέτ) στη θάλασσα. Μια μοίρα ναυτικής κρούσης μπορεί να βγάλει πολύ μεγαλύτερο αριθμό βλημάτων.
Και σε ότι αφορά το θέμα της μεταφοράς ενισχύσεων στα νησιά του Αιγαίου καλό θα κάνει κανείς να μελετήσει τις επιχειρήσεις στην ίδια θάλασσα το 1943.
@ΕΚΑΤΟΝΤΕΣΣΑΡΗΣ
Δεκτόν.Τώρα συνεννοούμαστε.Λαμβάνω τις τοποθετήσεις σας ως βάση όχι για περαιτέρω εμβάθυνση περί τακτικών και επιχειρησιακών σχεδίων αλλά ως θεματική προσέγγιση του ζητήματος της συνολικής ενισχύσεως των Ε.Δ. μέσω στοχευμένων παρεμβάσεων και ιεράρχησης προτεραιοτήτων.
Στα επιμέρους τώρα,δεν θα διαφωνούσα εάν τα κυοφορούμενα σενάρια περι γαλλικής «ενισχύσεως», κατευθυνθούν προς τον στόλο των Μ και την ομογενοποίηση (sic) του και γιατί όχι ενίσχυση του.Προϋπόθεση όμως να υπάρξει και αντίστοιχο για το ΠΝ, από το αντίστοιχο Γερμανικό σενάριο «ενισχύσεως».Διότι, άντε και επικρατήσαμε σε αέρα και επιφάνεια.Στο βυθό όμως?
υ.γ.Οι STANDAARD είναι 40 ετών σκαριά και δεν είμαι βέβαιος για το εάν έχει χαμηλό ρίσκο αυτό προτείνετε.
@ Προβοκάτωρ
Και τα μαροκινά Μιράζ F-1 είναι 40 ετών. Μια χαρά πετούσαν όμως (τουλάχιστον μέχρι το 2015 που τα είδα στην Ισπανία σε άσκηση). Εξοπλισμένα με πυραύλους MICA ER/IR και data links. Διότι οι μαροκινοί άλλαξαν το Συρανό και έβαλαν το RDY3. Επίσης μπορούν να εκτοξεύουν Εξοσέτ, AASM και ARMAT και να φέρουν το Δαμοκλή. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός.
Επίσης προσωπικά απορρίπτω την άποψη ότι το θέμα των υλικών του Έλληνα στρατιώτη είναι τριτεύων, διότι μου θυμίζει την άποψη του Φίλη, ότι το θέμα των δύο παληκαριών δεν είναι «μείζον». Δεν είναι δυνατόν να έχουν θώρακα οι αστυνομικίνες που φυλάτουν τη οδό Βουλγαροκτόνων και να μην έχει στρατιώτης σε ακριτικό φυλάκιο.
Η περίπτωση – υπόθεση απόσυρσης των F1 & Adams χρίζει ακόμη διερεύνησης όπως και αυτών που ανελίχθησαν όπως ανελίχθησαν στην ιεραρχία.
Άλλες οι καταπόνήσεις που δέχεται ένα μαχητικό αεροσκάφός και άλλες ένα πλοίο ενώ η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο βαθμό, την ταχύτητα και την έκταση της οξείδωσης..
Το θέμα των υλικών του Έλληνα στρατιώτη είναι τριτεύων, διότι πρωτεύον είναι η κατάλληλη εκπαίδευση – αξιολόγηση – οργάνωση – αξιοποίηση του και δευτερευόντως η κατάλληλη μεταφορά του στα πεδία των μαχών.
υ.γ. θα ήθελα να μου αναπτύξετε τον συλλογισμό σας για ενίσχυση της ΠΑ κατά την επόμενη 10ετια ώστε να αναλάβει αποστολές (αλληλεπικαλυπτόμενες 😉 του ΠΝ
Αγαπητοί φίλοι
Το Αιγαίο είναι κλειστή θάλασσα. Η απαγόρευση εισόδου του Τουρκικού ναυτικού στο Αιγαίο, είναι σχετικά εύκολη υπόθεση και μάλιστα -υποθέτω- με μέσα που αντιστοιχούν στο κόστος μίας φρεγάτας.
Με αυτό που αναφέρω, δεν υποβαθμίζω την αξία των μεγάλων πολεμικών, ούτε υπονοώ ότι δεν πρέπει να γίνει προμήθεια φρεγατών προς αντικατάσταση των «S».
Ως γνωστό όμως, δεν υπάρχουν χρήματα. Κατόπιν τούτου τα ελάχιστα που μπορούν να διατεθούν, θα πρέπει να κατευθυνθούν σε αυστηρά στοχευμένες προμήθειες που θα προσφέρουν μείζον πλεονέκτημα στις ΕΔ. Κατά την άποψή μου, οι όποιες διαθέσιμες πιστώσεις, θα πρέπει να κατευθυνθούν στην Πολεμική Αεροπορία. Μη ξεχνάτε ότι η ΠΑ διαθέτει αντιπλοϊκά βλήματα AM-39 Block II Exocet και κατευθυνόμενα βλήματα μακρού βεληνεκούς SCALP-EG, και θα πρέπει οι φορείς αυτών των βλημάτων να είναι διαθέσιμοι για να τα εκτοξεύσουν (και δυστυχώς πολλά ακούγονται για την διαθεσιμότητά τους ….). Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον αν θα μπορούσε να γίνει προμήθεια περισσοτέρων και νεοτέρων βλημάτων των παραπάνω τύπων.
Τέλος είναι χρήσιμο να φέρουμε στην μνήμη μας, ότι τον πόλεμο του ειρηνικού κατά τον Β’ Π.Π. δεν τον κέρδισαν τα θωρηκτά και τα καταδρομικά, αλλά τα αεροπλανοφόρα με τα αεροπλάνα τους.
@ Αρματιστής
Νομίζω ότι οι ψίθυροι που κυκλοφόρησαν πρόσφατα για προμήθεια φρεγατών, σχετίζονται όχι με το Αιγαίο, αλλά με την Αν. Μεσόγειο. Κατά τα λοιπά συμφωνώ απόλυτα.
@ Λαρισαίος
Φίλτατε, εγώ λέω στον εαυτό μου ότι όλες οι απαραίτητες ενέργειες έχουν γίνει από το Στρατό, αλλά τηρείται μυστικότητα για να αιφνιδιαστεί ο αντίπαλος.
Οι δυο συλληφθεντες θα ξεχαστουν οπως ξεχαστηκαν οι χιλιοι πεντακοσιοι εβδομηντα αιχμαλωτοι της Κυπρου.Οι πολιτικοι μας δεν σταθηκαν ικανοι να παρουν οθτε τα κοκκαλα τους.
Μονον ο λαος του Εβρου με μπροσταρηδες τους γονεις των παιδιων μπορει να καταφερει κατι κανοντας καθιστικη απεργια στους ΚΗΠΟΥΣ του Εβρου και εμποδιζοντας την διελευση των Τουρκικων φορτηγων που μεταφερουν τις εξαγωγες της Τουρκιας στην Ευρωπη .
@Αρματιστής
Σωστά, τον πόλεμο του Ειρηνικού κατά τον Β’ Π.Π.
Ατλαντικός και Μεσόγειος όμως?
Εν πάσα περιπτώσει, αφήνωντας το υλικό μέρος. Με τα υπόλοιπα που επίσης δεν κοστίζουν πολύ? Αναδιοργάνωση, αλλαγή νοοτροπίας και πρωτίστως εκπαίδευσης-αξιολόγησης?
Άλλα 3 χρόνια και δεν έγινε πάλι τίποτε παρά μόνο εξοργιστική κατάχρηση εξουσίας μέσω της άθλιας πρακτικής παραχώρησης στρατιωτικών εκτάσεων σε «τοπικές κοινωνίες»..
@ Προβοκάτωρ
Και στον Ατλαντικό και στη Μεσόγειο τα ίδια.
Στη Μεσόγειο και ειδικά στο Αιγαίο του 1943 στο οποίο αναφέρθηκα, οι βρετανοί είχαν πλήρη ναυτική υπεροχή, αφού οι γερμανοί δεν είχαν πολεμικά πλοία. Είχαν μόνο κάτι μαούνες, (που οι βρετανοί έλεγαν ότι μπορούσαν να βουλιάξουν με τα απόνερα των αντιτορπιλικών τους) ναρκαλιευτικά και εξοπλισμένα μότορσιπ. Παρόλα ταύτα, οι γερμανοί μπόρεσαν να οργανώσουν αμφίβιες επιχειρήσεις ανακατάληψης νήσων με μεγάλη επιτυχία, παρά την παρουσία των βρετανικων πολεμικών, τα οποία εξουσίαζαν τη νύχτα.
Έτσι η αμφίβια δύναμη που αποβιβάστηκε στη Λέρο, έπλευσε στη διάρκεια της νύχτας, και παρόλον ότι εντοπίστηκε από μικρά βρετανικά σκάφη (ένα από τα οποία αιχμαλώτισε), δεν αναχαιτίστηκε ούτε υπέστει απώλειες από το συμμαχικό ναυτικό, (το οποίο περεμπιπτόντως άραζε, στη διάρκεια της ημέρας στις μικρασιατικές ακτές, όχι πολύ μακρυα από τον τόπο του επεισοδίου, και το βράδυ περιπολούσε στο Αιγαίο). Η αμφίβια δύναμη υπέστει μόνο καθυστερήσεις, οι οποίες τελικά δεν απέτρεψαν τη γερμανική νίκη και την εξευτελιστική βρετανική ήττα. Η αδυναμία των βρετανών να δράσουν εκείνο το βράδυ (και να αναχαιτίσουν τις μαούνες των γερμανών) οφείλεται στην απαράδεκτα περιορισμένη δυνατότητα επίγνωσης της κατάστασης που έχουν πλοία επιφανείας όταν δεν υποστηρίζονται από αεροσκάφη, και αυτό είναι πολύ σοβαρό θέμα.
Στoν Ατλανικό τα U-boot απώλεσαν το πλεονέκτημα όταν οι βρετανοί ανέπτυξαν ικανό αριθμό από ΑΦΝΣ εξοπλισμένα με το ραντάρ ASV ΙΙΙ, τα οποία αιφνιδίαζαν τους γερμανούς στην επιφάνεια κατά τη νύχτα. Ακόμη και το Βίσμαρκ ουσιαστικά ηττήθηκε από ένα αεροπλανάκι (Swordfish). Το βρετανικό ναυτικό δεν είχε εξοπλιστεί με μοντέρνα αεροσκάφη, ούτε είχε ακολουθήσει τις τότε νέες τεχνικές επίθεσης εναντίον πλοίων με κάθετη εφόρμηση, στις οποίες πρωτοπόροι ήταν (ως συνήθως) οι αμερικανοί πεζοναύτες. Είχαν λοιπόν μείνει με αυτά τα απολιθώματα, τα οποία όμως τους φάνηκαν εξαιρετικά χρήσιμα. Έτσι, η επίθεση στον Τάραντα, λίγες μέρες μετά την ιταλική επίθεση στην Ελλάδα (στις 11 Νοεμβρίου 1940), καθήλωσε τις μεγάλες μονάδες του ιταλικού ναυτικού στα λιμάνια τους, προσφέροντάς μας στρατηγική κάλυψη. Αυτό ήταν το ιταλικό Περλ Χάμπορ. Το οποίο επετεύχθει με διπλάνα, που είχαν ανοικτό κόκπιτ και ταχύτητα λίγο μεγαλύτερη από αυτή του ανέμου.
@ΕΚΑΤΟΝΤΕΣΣΑΡΗΣ
Δεν αντιλέγω στην βοήθεια που προσφέρουν τα εναέρια μέσα στην επίγνωση της τακτικής κατάστασης (αν και στις μέρες υπάρχουν οι γεωστατικοί δορυφόροι αλλά και τα ραντάρ επί οχημάτων (Giraffe AMB κ.α.)) και όχι μόνο αλλά νομίζω πως συγκρίνουμε ανόμοιες καταστάσεις του τότε με το τώρα. Επίσης,παραβλέπετε την πλήρη κυριαρχία του Ναζιστικού ΠΝ στον Ατλαντικό και την Μεσόγειο κυρίως λόγω των υ/β του.
Ασφαλώς και στην αντιπαράθεση σήμερα μεταξύ σκαφών επιφάνειας και μαχητικών αεροσκαφών, σημαντικότατο ρόλο διαδραματίζει πιστεύω η αριθμητική αντιπαράθεση συνεπικουρούμενη από την τεχνολογία ασφαλώς (σκεφτείτε τις επιδόσεις του RIM-156 Standard SM-2ER Block IV ή RIM-156 Standard SM-2ER Block IV ).
Όπως εμείς έτσι και ο εχθρός μας δεν πρόκειται να στείλει πλοία του ασυνόδευτα..
Υ.γ. το σχόλιο μου στις 12 Μαρτίου 2018 στο 19:57 απευθύνεται προς εσάς αλλά ο δαίμων τις wordpress..
@ΕΚΑΤΟΝΤΕΣΣΑΡΗΣ
Κάποιες παρατηρήσεις.
Το Swordfish που βύθισε το Μπίσμαρκ δέν αντιμετώπιζε σμάρια από Me-109,όπως ούτε τα υδροπλάνα με το ASV-III πάνω από τον Ατλαντικό,συνήθως δέ,ούτε στον Ειρηνικό.
Και στο Αιγαίο το 1943,ἄν ἡ RAF/FAA είχε την υπεροχή ἤ κυριαρχία,θα μπορούσε το RN να επιχειρεί αγέρωχα και κατά την διάρκεια της ημέρας.
Τον δέ εντοπισμό των γερμανικών (επίτακτων πλεουμένων),μπορούσαν να τον κάνουν και μαχητικά,όχι υποχρεωτικά ΑΦΝΣ και μόνον.
(σκεφτείτε τις επιδόσεις του Aster 30 Block 1NT ή RIM-156 Standard SM-2ER Block IV ).
Με δική μου ευθύνη, έχει εκτραπεί η συζήτηση από τα πολύ πιο σημαντικά θέματα που έθεσε ο Αρματιστής.
Eξ άλλου καλύφθηκα πλήρως από το σχόλιο του Αρματιστή στις 12.3.21018, 21:17.
Ιεράρχηση αναγκών υπό το φως των περιορισμένων κονδυλίων.
@ΕΚΑΤΟΝΤΕΣΣΑΡΗΣ
Δεν τίθεται θέμα απόδοσης ευθυνών διότι δεν υπάρχει κάποιο παράπτωμα.Πάντοτε όταν ξεκινάνε σχόλια για κάποιο θέμα, νομοτελειακά σχεδόν, γίνονται διάλογοι που άπτονται του βασικού θέματος.
Κουβέντα στην κουβέντα, όλο και κάτι θα βγει.
Δεν γίνεται εξέταση κάποιου μαθήματος στο πανεπιστήμιο ώστε να μην γράφονται πράγματα εκτός θέματος. 🙂
Οι επισημάνσεις του Αρματιστή είναι σαφώς καίριες και επίκαιρες, ιδιαίτερα προς τις πλευρές που διακατέχονται από εφησυχασμό ή υπεροψία.
Από την άλλη, ξέρουμε όλοι, ότι την τελευταία στιγμή πριν τις εξετάσεις δεν καθόμαστε να διαβάσουμε. Αυτό απλά θα επιτείνει το άγχος. Πάμε να γράψουμε ότι ξέρουμε. Παρομοίως, στην άμυνα, όταν έχουμε φτάσει στο παρά πέντε, επικεντρωνόμαστε στις δυνατότητες που έχουμε. Θυμόμαστε ότι ο στρατιώτης που δεν έχει εμπιστοσύνη στο όπλο του, δεν πάει στη μάχη με καλή ψυχολογία.
Οφείλουμε να αναγνωρίζουμε τις υφιστάμενες δυνατότητες, να τις καλλιεργούμε, να τις υποστηρίζουμε και βέβαια να μην τις σαμποτάρουμε. Δεν είναι σκόπιμο να τις παραγνωρίζουμε προς όφελος κάποιων άλλων, που μπορεί να αποκτήσουμε μετά πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος, στο οποίο θα είμαστε όμηροι της ευνοϊθείσας χώρας/εταιρίας (θυμηθείτε τον εκσυγχρονισμό των Φάντομ).
Να πούμε ένα παράδειγμα. Συζητήσατε εδώ εκτενώς το θέμα των τουρκικών F-35. Τα αεροσκάφη αυτά θα φιλοξενηθούν στην αεροπορική βάση των τούρκων στη Μελιτηνή.Η Μελιτηνή απέχει 200 νμ περίπου από τη Μεσόγειο. Αυτό μας λέει ότι τα καταφύγια της βάσης είναι ευάλωτα σε επίθεση με πυραύλους πλεύσης. Σε τέτοιες περιπτώσεις η επίθεση γίνεται με μεγάλο αριθμό πυραύλων που εκτοξεύονται ταυτόχρονα για να κορεστεί η όποια άμυνα. Η ΠΑ έχει ήδη τη δυνατότητα αυτή. Σαν καλλιέργειά της μπορεί να νοηθεί η διεύρυνση του αριθμού των αεροσκαφών που μπορούν να συμμετάσχουν. Σαν υποστήριξή της μπορεί να νοηθεί η υιοθέτηση κατάλληλων τεχνικών κυβερνοπολέμου. Σαν σαμποτάρισμά της νοείται το επίμονο ΟΧΙ στον εναέριο ανεφοδιασμό.
Για να δούμε τι βοήθεια μπορεί να προσφέρει ο κυβερνοπόλεμος, αρκεί η ιστορία μιας βρετανικής τορπιλακάτου, που συνάντηση γερμανικά πλοία έξω από τις ακτές του Βελγίου, στη διάρκεια του Β’ ΠΠ. ΄Ενα γερμανικό πλοίο την εντόπισε και άρχισε να της κάνει φωτεινά σήματα, στα οποία οι εγγλέζοι δεν ήξεραν να απαντήσουν. Ο κυβερνήτης της τορπιλακάτου, έφεδρος και κατ’ επάγγλεμα δικηγόρος, έστησε τότε την εξής απάτη. Αντέγραψε το σήμα του γερμανού και το εξέπεμψε προς ένα δεύτερο γερμανικό πλοίο, το οποίο έδωσε μια απάντηση. Ο άγγλος αντέγραψε την απάντηση και την εξέπεμψε προς το πρώτο γερμανικό πλοίο. Η απάντηση αυτή φαίνεται ότι ικανοποίησε την περιέργεια του γερμανού, ο οποίος άφησε ήσυχη την τορπιλάκατο να προχωρήσει στα περαιτέρω.
Πρέπει να είναι φανερό τώρα ότι οι ισραηλινοί ΔΕΝ χρειάζονταν αεροσκάφη στελθ ή άλλη υπερτεχνολογία για να εκτελέσουν τη μυστηριώδη «ORCHARD» στη Βόρεια Συρία το 2007. Ούτε και η Ελλάς χρειάζεται-έχει πολλούς δικηγόρους.
Η συγκριση της «ORCHARD» με μια αντιστοιχη Ελληνικη επιχειρηση μπορει να χαρακτηριστει και ως «ιεροσυλια» . Το background και οι λεπτομερειες της επιχειρησης μπορουν να γεμισουν πολλες σελιδες και περιλαμβανει πολλα παραπανω απο τα γνωστα σε εμας . Μερικα απο τα γνωστα :
1.Μπαρουτοκαπνισμενη ΠΑ με πληθος πραγματικων βομβαρδισμων/επιχειρησεων , ισως την πιο μαχιμη/σωστα δομημενη στον κοσμο. Ετσι για την συγκριση το 1985 ελαβε χωρα η επιχειρηση *wooden leg* απο την IAF στην Τυνησια(!) .
2.Μαχητικα F-15 & F-16 με εγχωρια συστηματα Η/Π ,ισως και ατρακτιδια, απο παραδοσιακα δυνατες εταιριες στον χωρο. (ELISRA/ELBIT/IAI/RAFAEL κλπ)
3.Τεραστιο ευρος πληροφοριων απο τις Υπηρεσιες Πληροφοριων (χωρις εξηγηση-ονοματα δε λεμε)
4.Μαχιμες-εμπειρες μοναδες κομαντο (shaldag η καποια αλλη)που ειχαν φτασει μυστικα στον χωρο μια μερα πριν και εκαναν χρηση laser designators για καταδειξη των στοχων. Επισης εφυγαν με ασφαλεια μετα το περας της αποστολης.
5.Εξειδικευμενα αεροσκαφη ELINT/EW με αγνωστα συστηματα Η/Π κατα τη διαρκεια της επιχειρησης.
6.Πιθανοτατα cyber/network attacks – αντιστοιχα του suter τυφλωσαν η μπερδεψαν την Συριακη Αεραμυνα
@ ΓΑΤΑ
Μα τι λέτε τώρα; Οποιαδήποτε αναφορά σε ορισμένους χαρακτηρίζεται «ιεροσυλία» και υπέχει και ποινικές κυρώσεις. Δηλαδή ο Σπύρος είναι τυχερός αν δεν τον πάτε και δικαστικώς. Πάντως μια και αναφέρατε αυτές τις «ειδικές» δυνάμεις, να πούμε ευτυχώς που έγινε το επεισόδιο του Μάβι Μαρμαρά, για να τις δούμε να τις πετάνε στη θάλασσα οι εξαγριωμένοι ακτιβιστές. Για να μην πιάνεται ο κόσμος κορόιδο και πληρώνει για να μάθει krav-maga.
@ Αρματιστής
Εξ αφορμής και του σχολίου της ΓΑΤΑς, να ρωτήσουμε μήπως τα δικά μας στελέχη, εκτός από αύξηση της θητείας, θα πρέπει να εξηγήσουν στην πολιτική ηγεσία ότι το πολεμικό δόγμα μιάς μικρής χώρας δεν μπορεί να είναι αμυντικό, αλλά δόγμα προληπτικής επίθεσης. Αν μια μικρή χώρα εκχωρήσει την πρωτοβουλία σε έναν μεγαλύτερο αντίπαλο θα βρεθεί σε δεινή θέση. Όπως το κράτος του Ισραήλ το 1973. Ειδικά στον αέρα, η αρχή του 3:1 μεταστρέφεται σε βάρος του αμυνομένου. Δηλαδή ο αμυνόμενος πρέπει να έχει 3 αεροπλάνα για κάθε ένα του επιτιθέμενου. Ιδού και η ευκαιρία γρήγορης διευθέτησης των διαφορών, όπως έπραξε το ίδιο Κράτος το 1967.
Αν όμως για πχ ειχε απεναντι του οχι τη Συριακή αλλά την Ελληνική δύναμη για πχ η οποία θα ανταπέδιδε με ολη την ισχύ που είχε , σε όλη τη μικρή επικράτεια του Ισραήλ (το βασικό σεναριο αποτροπής με την Τουρκια) δεν θα τόλμαγε ποτε να κανει ενα μεμονωμένο στρατιωτικό χτύπημα..που θα οδηγούσε σε ένα γενικευμενο πόλεμο τον οποίο πιθανώς θα κέρδιζε αλλα οι απώλειες και οι μετέπειτα μεσοπρόθεσμες συνέπειες δεν θα ηταν του 1970. Εχοντας εξασφαλίσει την κάλυψη και τη συνεργασία των ΗΠΑ.προχώρησε,και ίσως την ανοχή των Ρώσων,,που με την σειρά τους μπορεί να είχαν ειδοποιήσει τους Σύριους ώστε να μην υπάρξει σοβαρή διαρροή ραδιενεργειας (ρώσοι που επίσης δεν επιθυμούν-σαν να εχει πυρηνικά η Συρία,γιατι πλέον δεν χρειάζεται τη κάλυψη τους) για παράδειγμα.Γενικα πιστεύω ότι μεγαλύτερη ισχύ εχουν πραχτικά,οι συμμμαχιες,και οι ευθυγραμμίσεις με τα συμφέροντα και πολιτικέςμεγάλων παιχτων ,παρα η οποια συγκεντρωση εθνικής στρατιωτικης ισχύος Μιλαμε πάντα για μικρομεσαια κράτη που δεν εχουν στρατηγικό βάθος και ιδιους πόρους ειδικα ενεργειακούς. .
@ ΕΚΑΤΟΝΤΕΣΣΑΡΗΣ
– «ιεροσυλία» η μαλλον λαθος συγκριση ειναι να συγκρινουμε-εξισωνουμε ανομια πραγματα. Και η μοντα χρειαζεται,και η εφευρετικοτητα αλλα και ο εξοπλισμος και τα μεσα , το ηθικο κλπ
Επισης καλο ειναι να μαθαινουμε απο γνωστες/ειδικους/εμπειρους στο καθε κομματι ασχετως φυλου/εθνικοτητας/χρωματος η εαν μας ειναι φιλοι/εχθροι/αρεστοι η οχι. Ισως εαν αυτη η πολυπλοκη/υβριδικη επιχειρηση ειχε εκτελεστει απο Γαλλους/Αγγλους να σας ηταν πιο ευπεπτη.
-Επισης σε οτι αφορα την επιχειρηματολογια στο :
«Πρέπει να είναι φανερό τώρα ότι οι ισραηλινοί ΔΕΝ χρειάζονταν αεροσκάφη στελθ ή άλλη υπερτεχνολογία για να εκτελέσουν τη μυστηριώδη «ORCHARD» στη Βόρεια Συρία το 2007. »
φαινεται πως οι Ισραηλινοι χρησιμοποιησαν ΚΑΙ τεχνολογια αιχμης-μεταξυ αλλων- στην συγκεκριμενη επιχειρηση το ετος 2007 ολα αυτα και για εμας το ετος 2018 τα περισσοτερα μας κανουν επιστημονικη φαντασια.
@Τ.Δ
Και παλι θα χτυπουσαν οι Ισραηλινοι εφοσον ειχαν υποψιες δημιουργιας πυρηνικων εναντιον του,σιγουρα ειχαν δουλεψει κ τα λομπι πιο πριν
@spiro
Η Μελιτηνή απο ποιο σημειο της Μεσογειου απεχει 200νμ για να χτυπηθει απο κρουζ?
Και λιγο περισσοτερο στο θεμα μας, ναι με οτι διαθετουμε θα πολεμησουμε οταν ερθει η ωρα αλλα καλυτερα θα ειναι το timing να μην το εχει διαλεξει αλλος γιατι εκει θα μας βρει αδυναμους κ αιφνιδιασμενους.Να μην ακολουθουμε τα γεγονοτα παντα.Αρα θα συμφωνησω με τον ΕΚΑΤΟΝΤΕΣΣΑΡΗ για δογμα/σεναριο προληπτικου χτυπηματος και οσα αναφερει
@ ΓΑΤΑ
Μας έστειλες αδιάβαστους.